กัมมัฏฐานที่ทำให้ผู้เจริญเห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนประจักษ์ ดังนั้นอารมณ์ของวิปัสสนา จึงต้องมีการเกิดขึ้นและดับไป และตกอยู่ในอำนาจของไตรลักษณ์ (อ้างอิงข้อมูลจาก http://book.dou.us/doku.php?id=md305:2)
พระสูตรว่าด้วยเรื่อง นิพพาน
“ปฐมสมโพธิกถา” มีความหมายตามรูปศัพท์ว่า “เรื่องราวเกี่ยวแก่การตรัสรู้โดยแจ่มแจ้งและเลิศล้ำของพระพุทธเจ้าซึ่งเพิ่งจะบังเกิดผ่านพ้นไป” ปฐมสมโพธิกถาแบ่งเนื้อหาออกเป็น 29 ตอน แต่ละตอนเรียกว่า ปริจเฉจ แม้ชื่อเรื่องปฐมสมโพธิกถาจะเน้นพุทธประวัติตอนตรัสรู้ แต่เนื้อเรื่องของปฐมสมโพธิกถาครอบคลุมประวัติทั้งหมดของพระสมณโคดมพุทธเจ้าตั้งแต่กำเนิดศากยตระกูลและการวิวาห์ระหว่างพระเจ้าสุทโธทนะพุทธบิดาและพระนางสิริมหามายาพุทธมารดา พระโพธิสัตว์จุติจากสวรรค์ชั้นดุสิตลงสู่พระครรภ์พระพุทธมารดาและมีเรื่องและเหตุการณ์ต่าง ๆ เกี่ยวแก่พระธาตุผนวกอยู่ตอนท้ายของเรื่อง (ข้อมูลจาก https://www.sac.or.th/databases/thailitdir/detail.php?meta_id=116)
สมุดไทยขาวเล่มนี้ เป็นตำราไสยศาสตร์ เขียนด้วยอักษรมอญ ภาษามอญ และภาพยันต์เพียง 1 ภาพ มีเขียนด้วยภาษาไทยเพียงเล็กน้อย
สันนิษฐานว่าสมุดไทยเล่มนี้เป็นเรื่องเดียวกับ SKN001-006 และ SKN001-013
RBR_003_239-243 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 26 นรชิวสูตร อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ-ล่องชาด 5 ผูก” / RBR_003_239-242 ชุดเดียวกัน ทองทึบ ทองหลุด พื้นรัก หน้าทับต้น ระบุ “ฯฯ หน้าทับเค้านรชีวะ ผูกถ้วน ๒ แล ธุวํ ธุวํ ข้าแด่” “หน้าทับเค้านรชีวะ ผูกถ้วน ๒ ฯฯ รัสส” เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “๒” ท้ายลาน ระบุ “กาลธรรมเทศนายังนรชีวะ ผูกถ้วน ๒ ก็เสด็จบอระมวลเท่านี้ก่อนแล ะ๛ เสด็จแล้ว พอตาวันลอแลงแลนายเหย ฯฯ นบจบแลเดือน ๘ ขึ้น ๑๓ ค่ำ ฯ พร่ำว่าได้วันจันทร์ ฯฯ รัสสภิกขุสร้างไว้ค้ำชูพระศาสนา ฯฯ รัสสภิกขุขะนวนเขียนไว้ค้ำชูพระศาสนาแลนายเหย ฯ ขอหื้อกุศลนาบุญนี้ไปรอดไปเถิงบิดามารดาพี่น้องแก่ข้าเทอะ ฯ ขอกุศลนาบุญชวนยกย่องหื้อไปสู่ที่ดีแด่เทอะ ธุวํ ธุวํ ธุวํ แก่ข้า” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน และสีแดง
