สมุดไทยขาว สภาพไม่สมบูรณ์นัก มีร่องรอยแมลงกัดแทะ แต่เนื้อหาบางส่วนยังอ่านได้ เนื้อหาอยู่ในหมวดไสยศาสตร์ มีภาพยันต์และคาถาต่างๆ เช่น ยันต์พระวินัย คาถาเสกยันต์ ยันต์ถอนรูป ยันต์พระเจ้า 5 พระองค์ ยันต์ลงผ้าประเจียด ยันต์พระกาฬ ปั้นเทียน และโองการมหาเถรตำแย เป็นต้น
สมุดไทยขาว อักษรไทย ภาษาไทย เขียนด้วยลายมือที่อ่านง่ายเป็นระเบียบ เนื้อหาเริ่มต้นด้วยบทไหว้ครู จากนั้นกล่าวถึงลักษณะของม้า ม้าดี ม้าร้ายเป็นอย่างไร ตำรายารักษาโรคที่เกิดกับม้าและสมุนไพรรักษาโรค เช่น โรคลำบองน้ำ เอาพริกไทย 1 บาท ดีปลี 1 บาท พริกชี้ฟ้า 1 บาท เทียนดำ 1 บาท ตำยาสดละลายน้ำส้มสายชูให้กิน เป็นต้น นอกนั้นยังกล่าวถึงตำรายารักษาโรคต่าง ๆ เช่น ยาเม็ดดำพ่อหมอเอี่ยม ยาต้มแก้ไข้ เป็นต้น จากนั้นกล่าวถึงเรื่องตลกขบขันเรื่องการพนันโป เป็นต้น หมายเหตุ หน้าปลาย 12 หน้าสุด เขียนกลับหัว
เนื้อหากล่าวถึง การอาบน้ำชำระล้าง (กูสูน) ในโอกาสต่าง ๆ บทสวดขอพร (ดุอา) ในโอกาสต่าง ๆ เช่น วันอีด ดุอาตวงข้าว ชะกาตฟิตเราะห์ การอาบน้ำละหมาด การเสียน้ำละหมาด กฎเกณฑ์และขั้นตอนของการละหมาด
สมุดไทยขาวเรื่อง ตำราคณิตศาสตร์ ฉบับวัดบางช้างเหนือ ต.คลองใหม่ อ.สามพราน จ.นครปฐม รหัสเอกสาร NPT006-012 ต้นฉบับเรื่องนี้อยู่ในสภาพไม่ครบฉบับ, รอยแมลงแทะ, ขาดแหว่ง เขียนด้วยอักษรไทย ภาษาไทย ต้นฉบับมีทั้งเส้นหมึก หมึกแดง และดินสอ มีหลายลายมือในการเขียนทั้งตัวบรรจงและหวัด เนื้อหาที่บันทึกไว้มีสองเรื่อง คือ ตำราคณิตศาสตร์ และตำรายา
หน้าต้นกล่าวถึง แบบคิดหน้าไม้ วิธีคิดหน้าไม้ มาตราเงินไทยโบราณ การบวกลบคูณหารทั่วไป บวกลบคูณหารของเงินไทยโบราณ การซื้อของแลกเปลี่ยนด้วยเงินไทยโบราณ
หน้าปลายกล่าวถึง ยาแก้อาการเจ็บป่วย และสูตรยาสำหรับรักษาโรคนั้นๆ อาทิ ยาแก้ไข้บำบัดไข้กำเดา ยาต้มแก้ไขเนื้อสันนิบาต ยาแก้ไขจับสันนิบาตไข้เหนือ ยาแก้เนื้อสันนิบาตรากสาด ยาแก้กษัย ยาแก้กษัยกษัยเส้นกษัยกล่อนกษัยเลือดลมแก้ริดสีดวง ฯลฯ
หมายเหตุ น่าสังเกตว่าสมุดไทยเล่มนี้จะเป็นเล่มเดียวกับ NPT006-011 ตำราวัดที่นา แต่ขาดออกจากกัน เนื่องจากลายมือการเขียนตำราคณิตศาสตร์ และตำรับยาด้านหลังค่อนข้างจะเหมือนกัน
พระพุทธโฆษาจารย์ เป็นชาวอินเดีย เกิดในตระกูลพราหมณ์ และได้ร่ำเรียนจนจบไตรเพทตามธรรมเนียมพราหมณ์ก่อนที่จะมาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาโดยการชักจูงของพระเรวัตตะเถระ จากนั้นก็พากเพียรเรียนพระไตรปิฎกจนมีความรู้แตกฉาน ก็มีความคิดที่จะแต่งอรรถกถา แต่ในตอนนั้นที่อินเดียมีแต่บาลีพระไตรปิฎกเท่านั้น ดังนั้นท่านจึงได้เดินทางไปที่เกาะลังกาเพื่อแปลอรรถกาจากภาษาสิงหลเป็นภาษาบาลี และได้รจนาพระคัมภีร์วิสุทธิ-มรรคในขณะที่อยู่ลังกา
หน้าต้นเป็นตำรายาระบุชื่อเจ้าของว่า ตาอินสอน อยู่สุงเมืองละคอน กล่าวถึงยาต่างๆ อาทิ โองการพระอินสอน ยาถ่ายเลือด ฯลฯ และลายไทยวาดด้วยดินสอ ส่วนหน้าปลายเป็นภาพยันต์ หมายเหตุ ต้นฉบับภาพยันต์กลับหัว
ว่าด้วยเรื่องโรคฝีชนิดต่างๆ ยาสมุนไพรที่ใช้รักษาฝี ภาพฝีชนิดต่างๆ บนร่างกายมนุษย์
สมุดไทยฉบับนี้บันทึกด้วยอักษรไทย ภาษาไทย สภาพเอกสารไม่ครบฉบับ หน้าต้นและหน้าปลายหายไป และขาดแหว่งบางส่วน เนื้อหากล่าวถึงตำรายารักษาโรคต่าง ๆ เช่น ยาสว่างอารมณ์น้อย ยาสว่างอารมณ์ใหญ่ ยาลมบ้าหมู ยาลมกล่อน ยาแก้กาฬ เป็นต้น
สมุดไทยขาว บันทึกด้วยอักษรไทย ภาษาไทย สภาพเอกสารไม่ครบฉบับ หน้าต้นและหน้าปลายขาดหายไปบางส่วน เนื้อหากล่าวถึงตำรายารักษาโรคต่าง ๆ เช่น ยาประสะน้อย ยาประสะขาวใหญ่ ยาโลหิตพินาศ ยาขับน้ำคาวปลาชื่อสังขวิชัย ยาต้มแก้ริดสีดวงจมูก ยาสูบแก้ริดสีดวงจมูก ยาต้มแก้ริดสีดวงพลวก ยาต้มแก้มะเร็งคุด ยาแก้โรคสำหรับบุรษ ยาเขียวมหากาฬ ยาอาคเนย์สัญ ยาแดง ยาแก่อุปทม ยาแก้ซาง ยาแก้ไข้เพื่อเสลด ยาเหลืองพรหมมาศ ยาแก้กาฬสิงคลี ยาแก้สะอีก ยาแก้ไข้กล่อน เป็นต้น
