มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๕๗ สุวรรณเหนคำ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๔ ผูก” หน้าทับเค้า เขียนอักษรไทยด้วยปากกาสีน้ำเงิน “สุวณฺณเหนฅำ”, หน้าทับเค้า ระบุ “สัทธานายชูกับเอื้อยต่วสร้างหนังสือนี้ หน้าทับเค้าสุวรรณเหนฅำ”, จารอักษรไทย “นายูนางต่วนบ้านหินกองสร้างไว้จ๊ะ” และจารอักษรขอมไทย “๑๕ ลานทานแล้ว” หน้าทับเค้าใบที่ ๒ ระบุ “๚ ศรัทธาหนานจูนางต่วน นางธีม หนานแดง พ่อฅุณอินสร้างหน้าสือไปถึงพ่อเนตรแม่นางลุงซื่น ป้าภุม พ่อแดง ปู่ถี น้อยเพียะ ถึงครูบาอาจารย์ อิมํ นาม รูปํ ผญานาบุญมีพระยาอินทร์เป็นยอดแผ่ไปรอดไปเห็นอวิจี แม่นางธรณีผู้เป็นแก่แผ่ไปรอดสรรพสัตว์ทั้งหลาย สพฺเพ สตฺตา (อ)เวรา โหนฺตุ” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณชาตกํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันเทศนายังสุวรรณชาดกยกแต่เค้าเถิงปลาย ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ๛ เขียนบ่ดีบ่งามสักน้อยข้อยเขียนตามง่าวตามโง่ข้อยเขียน”
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๕๗ สุวรรณเหนคำ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๔ ผูก” หน้าทับเค้า เขียนด้วยปากกาสีน้ำเงิน “เห็นคำ” หน้าทับเค้า หน้าทับเค้าเหนฅำผูกเดียวก็มีแลนา ลานแรก ด้านซ้ายมือ “หนังสือเหนฅำ” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณชาตกํ นิฏฺฐิตํ ๛ กิริยาอันเทศนายังสุวรรณชาดกแต่เค้าเถิงปลายก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯ๛ เสด็จแล้วเดือน ๙ ขึ้น ๙ ค่ำ ปีมะเส็ง วัน ๓ เสด็จแล้วใกล้เพลแลนายเหย ๚:๛ ธุวํ ธุวํ หน้าทับเค้าเหนฅำผูกเดียวแลฯฯ:๛ รัสสภิกขุสุวรรณ อยู่บ้านปู่ฟ้าแล ทุอาวธวร บ้านมะโก เอาลานหื้อเขียนข้าแด่ แด่เทอะ ขอกุศลนาบุญไปรอดบิดามารดาข้าแด่เทอะ ฯฯ:๛”
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๕๗ สุวรรณเหนคำ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๔ ผูก” หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าทับสุวรรณเหนคำแลท่านเอย” และเขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “เห็นคำ” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณชาตกํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันเทศนายังสุวรรณชาดกยกแต่เค้าเถิงปลายก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛” ลาน กิว จารตัวอักษรใหญ่กว่าหน้าลานอื่นๆ อาจเป็นผู้จารคนละคน
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๒ โชติกเสรฏฐี อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๓ ผูก” มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “โชติกะเศรษฐี มี ๔ ผูก” ลานหน้าสุดท้าย ระบุ “กล่าวยังธนัญไชยเสฏฐี ผูกถ้วน ๔ ก็บอระมวลควรแก่กาลเท่านี้ก่อนแล ๛ รัสสภิกขุนวร เขียนแล้ว เตชะนาบุญ อย่าคลาดแคล้วเหยหาย นาบุญจุ่งผายแผ่ไปรอดพ่อแม่วงศา ทั้งอาวอาป้าปู่ครูบาอาจารย์หมู่พี่น้อง นาบุญจุ่งผายสอดไปรอดท้าวองค์อินทา ขอจุ่งเป็นสักขีพิงต่างตอ เมื่อมูลศรัทธาสร้างก่อสมภารบุญติดตามกำเนิด ครั้นได้เกิดแดนใดบุญเลื่อมใสไหลติดต่อไปหุ้มห่อกายาดับเสียยังโรคาเจ็บหูตาเมื่อยไข้ อย่ามีเป็นหิดเป็นฝี ปวดคู่ขยี่ไอ อันใดบ่เพิงใจ อย่าได้มาพาล ขออยู่สุขสำราญเที่ยงเท่า อย่าได้โศกเศร้าด้วยรังสีหางตาดีใสส่อง คิ้วค้อมก้องตาเขียว นิ้วมือเถียวรอดเหมือนดังขูดขัดเหลา แอวกลมเลากำรวม เป็นที่ครอบเมตตา คำมักคำปรารถนามีดังนี้แล้ว บารมีแก้ว หากบอระมวล นิพฺพาน ปจฺจโย โหตุ เม ๛”
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๒ โชติกเสรฏฐี อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๓ ผูก” มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “โชติกะเศรษฐี มี ๔ ผูก” หน้าต้น ระบุ “หน้าต้นหนังสือโชติกเสฏฐี ผูกต้นแลนายเหย๛” ท้ายลานระบุ “กริยาอันกล่าววรรณนายัง โชติกมหาเสฏฐีชาตก ผูกต้น ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล๛” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๕๕ มะลิซ้อน อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ-ล่องชาด ๕ ผูก” มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “มะลิซ้อน มี ๔ ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “มะลิซ้อน ผูกต้น” หน้าลานแรก ระบุ “มะลิซ้อน ผูกต้น หนังสือสเหนียรชา(ควรเป็น เสมียนชา)” ท้ายลาน ระบุ “นัทกุมาร ผูกต้น ก็สมเร็จเสด็จแล้วบอระมวลควรกาล ธรรมเทศนาก็แล้วเท่านี้ก่อนแล ๚ เสด็จแล้ว เพลาละอ่อนเล่าหนังสือ” หน้าทับปลาย ระบุ “หน้าทับเค้ามะลิซ้อน ผูกต้นแล” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงินและดินสอดำ
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๖ ลายงู อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๑๐ ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “ลายงู ผูก ๕” และจารอักษรธรรมล้านนา ระบุ “๏ หน้าทับเค้าลายงู ผูกถ้วน ๕ แลนายเหย รัสสภิกขุซมสร้างไว้ในพระศาสนาพร้อมกับด้วยญาติโยมพี่น้องชู่คนแล “ และเขียนอักษรธรรมล้านนาด้วยดินสอด “___บ้านดอนแจงแลนายเหย” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันกล่าวยังสังวรรณนาจาเถิงนิยายลายงู ผูกถ้วน ๕ ก็สมเร็จเสด็จบอระมวลควรกาลเท่านี้ก่อนแล ฯ๛ ฯ บริบูรณเสด็จแล้วยามค่ำพอดีแลทุพี่เหย รัสสภิกขุซมสร้างไว้ปางเมื่อบวชอยู่วัดดอนแจงพร้อมกับด้วยญาติโยมพี่น้องชู่ผู้ชู่คน ธุวํ ธุวํ แก่ข้าแด่เทอะ ข้าขอได้เถิงสุข ๓ ประการ ขอหื้อได้เถิงนิพพานเป็นที่แล้วแด่เทอะ ข้าขอส่วนบุญอันนี้ไปรอดญาติพี่น้องครูบาอาจารย์แห่งข้าแด่เทอะแลหนอ” มีรอยแก้ไขด้วยดินสอดำ
มัดรวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๖ ลายงู อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๑๐ ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “ลายงู ผูก ๖”, จารอักษรธรรมล้านนา ระบุ “◌ หน้าต้น ลายงู ผูกปลาย ซ้ายหางตาสาวแลมายักคิ้วให้ สาวว่าไรใจชื่นบานเท่านี้แล ศรัทธาโยมอยู่โยมมากพร้อมกับด้วยญาติพี่น้องสร้างไว้ในพระศาสนาแล” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาแก้ไขยังธรรมเทศนาอันกดเข้ามาในนิกายก็แล้ว กิริยาอันสังวรรณนายังนิยายลายงูชาดก อันพระพุทธเจ้ายกแต่เค้ามาจุจอดรอดเถิงปลายนิยายอันประเสริฐ หื้อบังเกิดกรุณาจิตปสาทะศรัทธาก็เที่ยงว่าจักสมฤทธีดังคำมักคำปรารถนาแห่งสูท่านทั้งหลายบ่อย่าชะแลกล่าวยังนิยายลายงู ผูกถ้วน ๗ ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯ๛ บริบูรณเสด็จแล้วนายเลย ตัวบ่ดีสักน้อย ข้าอยากได้บุุญเต็มที ก็อดสาเขียดเอาก็บ่ดีได้แล ข้าขอกุศลนาบุญอันนี้ไปรอดญาติโยมพี่น้องผู้ข้าชู่ผู้ครูบาอาจารย์เทอะ ตนตัวข้าจักขอสุข ๓ ประการหื้อได้เถิงนิพพานเป็นที่แล้วแด่เทอะ” ลานสุดท้าย เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “ลายงู มี ๖ ผูก” มีรอยแก้ไขด้วยดินสอดำ
มัดรวมกัน มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน ระบุ “เรื่องสุริน มี ๕ ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “สุริน ผูกที่ ๒” ลานแรก ด้านซ้ายมือ ระบุ “สุรินท ผูก ๒ แล” ท้ายลาน ระบุ “สุรินฺทชาตก นิฏฺฐิตํ กิริยาอันสังวรรณนาเทศนายังสุรินทชุมพู ผูกถ้วน ๒ ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛ ดวง ฅุ้ม สร้างแล อย่าด่าข้าเนอ บ่ช่างดีหลาย เป็นดีอายพี่น้องผู้[เ]พื่อนช่างเหลือตัวแลนายเอย มีรอยจารแก้ไขเพิ่มเติม แล้วลงหมึกสีน้ำเงิน
