ต้นสมุดกล่าวถึง ปีนักษัตร วันอุโบสถ กาลปักเขเดือนแรม ศุกรปักเขเดือนขึ้นเขียนด้วยอักษรไทย อักษรขอมไทย และอักษรขอมหวัด ต่อมากล่าวถึงการกำหนดอายุพุทธศาสนาในกัปนี้ของพระพุทธเจ้า จากนั้นเป็นพระปาฏิโมกข์เขียนด้วยอักษรขอมไทย
ตำราเขียนยันต์พร้อมด้วยคาถาต่างๆ เช่น ยันต์เสกน้ำมันเมี่ยง เสกหมาก เสกขี้ผึ้งสีปาก ยันต์ปิดประตูกันขโมย ยันต์เลี้ยงลูกง่าย เป็นต้น
ตำราโหราศาสตร์เล่มนี้กล่าวถึง ราหูจร ยามพระราม(เดินทาง) การปลูกเรือน การตัดเล็บ การดูปลวกขึ้นเรือน การฟังเสียงฟ้าร้อง ฯลฯ
ตำราโหราศาสตร์ต่างๆ เช่น ตำราห่วง เทพจรประจำกาย ตำรากรุงพาลี เป็นต้น
ตำราโหราศาสตร์เล่มนี้กล่าวถึงเรื่อง เทพจรประจำกาย ดูฤกษ์วันต่างๆ วันอมฤตโชค วันสิทธิโชค วันมหาสิทธิโชค เรื่องกรุงพาลีการตั้งศาลพระภูมิ ตำราดูนาควัน ตำราดูปลวกขึ้นเรือน
ตอนแรกเป็นโองการอัญเชิญเทพยดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ต่อมาเป็นคาถาอาคม เสกผงและเทียน ด้านท้ายมีภาพยันต์
หน้าปกสมุดไทยเขียนชื่อเรื่องว่า คัมภีร์มรณญาณ กับอีกเรื่องหนึ่งแต่หน้ากระดาษชำรุดข้อความขาดหายไป คัมภีร์มรณญาณเล่มนี้มีเนื้อหาแตกต่างจากคัมภีร์มรณญาณสูตรของพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านตลาดน้ำวัดลำพญา(NPT004-032-คัมภีร์มรญาณสูตร) ที่เกี่ยวกับบอกวิธีสังเกตนิมิตของผู้ใกล้ตาย แต่ฉบับวัดบางช้างเหนือนี้กล่าวถึง โรคธาตุพิการในแต่ละฤดู และตำรายารักษษโรคธาตุพิการดังกล่าว เมื่อตรวจสอบกับคัมภีร์มรณญาณสูตร เล่ม 2 ในตำราเวชศาสตร์ฉบับหลวงแล้วพบว่ามีความคล้ายกันอยู่ แต่ฉบับวัดบางช้างเหนือมีเนื้อหาที่พิสดารไปกว่ามาก
โองการพระเจ้าห้าพระองค์ หรือที่เรียกว่าโองการมหาปทุม มีความโดดเด่นในทางการอัญเชิญพุทธานุภาพมาใช้ในวิทยาอาคมโดยตรง พระเจ้าห้าพระองค์นี้มาจากคติภัทรกัปป์ที่มีพระพุทธเจ้าทรงมาโปรดเวไนยสัตย์ 5 พระองค์
กล่าวถึงคาถาอาคมต่างๆ และยันต์ เช่น ยันต์ชาตรีคงทน ยันต์หลงกระดูก เป็นต้น
