เอกสารโบราณกล่าวถึง ตำราดูดวงชายหญิง ตำราดูทิศ ดูฤกษ์ยามในการทำการมงคลล ตำราดูเสาและตำราปลูกเรือน จากนั้นกล่าวถึงตำรายารักษาโรคต่างๆ เช่น ยาเลือดระดูเสีย ยานิ่ว ยาแก้ขัดหนัก ยาแปรไข้ ยานัตถุ์ ยาจับไข้หัวลม ยาแก้ระดูไม่สะดวก ยาแก้ระดูธาตุ ยาดอง ยาแก้ลม เป็นต้น เอกสารโบราณชำรุด ไม่ครบฉบับ
หน้าต้นกล่าวถึง ตำรายาและตำรับในการรักษาโรคต่างๆ เช่น ยาแก้อาโปธาตุ ยาแก้ปัฐวีธาตุ ยาแก้วาโยธาตุ ยาแก้ไข้ดีพลุ่งพล่าน ยาอนันทจักรวาล ยาแก้ตกเลือด ยาแก้ขัดระดู ยาบำรุงเลือด ยาปลุกเลือด ยาชำระโลหิต ยาต้มแก้ลมเพลมพัด ยานัตถุ์ผีออก ยาแก้คุณไสย ยาไฟบรรลัยกัลป์ ยาริดสีดวง ยาฝีปะคำร้อย ยาละลอก ยาพอกละลอกแก้ว ยาต้มมะเร็ง ยาซาง ยาแก้ลงราก ยาแก้งูขบ ยาสำรอกเลือด ยาแก้พิษขนานใหญ่ จากนั้นกล่าวถึงยันต์ลงผ้าประเจียด ยันต์อิติปิโสลงแผ่นทอง และนาคสมพงษ์
เอกสารโบราณฉบับนี้ลายมือสวยอ่านง่าย แต่ไม่ครบฉบับเนื้อหาขาดตอนต้นและตอนปลาย มีหน้าที่อักษรเลือนลางประมาณ 17 หน้า และหน้าสมุดไทยที่เขียนกลับหัว 5 หน้า
ลักษณวงศ์ เป็นโอรสของท้าวพรหมทัต วันหนึ่งเมื่อประพาสป่าพบนางยักษ์ตนนึงใช้เล่ห์กลจนลุ่มหลง สั่งประหารลูกเมียตนเอง ฝ่ายมเหสีและพระโอรสรอดจากประหารเพราะเพชรฆาตสงสาร พากันหนึเข้าป่า แต่พลัดพรากจากกัน ลักษณวงศ์ได้ฤาษีชุบเลี้ยงและถ่ายทอดวิชาให้จนเติบใหญ่ก็ขอลาไปตามหามารดาจนพบ ฝ่ายนางทิพเกสรผู้เรียนวิชาสำนักเดียวกันกับลักษณวงศ์ ก็เศร้าโศกเสียใจเพราะฤาษีที่เลี้ยงดูนางเสียชีวิต อยากจะตายตาม แต่ได้นางกินรีช่วยชีวิตไว้ ลักษณวงศ์หลังจากที่พบมารดาและช่วยบิดาจากการทำเสน่ห์ของนางยักษ์แล้วก็ทนคิดถึงนางทิพเกสรไม่ไหว หวังจะรับนางมาเป็นมเหสี จึงออกตามหา หลังจากที่ลักษณวงศ์ตามหาจนพบนางทิพเกสร ก็อยู่กินจนนางท้อง แต่ก็พลัดพรากกันอีกครั้ง เมื่อนางออกตามหาก็ทราบว่าลักษณวงศ์มีชายาอีกคนชื่อ นางยี่สุน สร้างความเสียใจให้นางทิพเกสรมาก นางจึงปลอมตัวเป็นพราหมณ์เกสร เข้าวังไปรับใช้ลักษณวงศ์ สุดท้ายก็ถูกสั่งประหารชีวิต (อ้างอิง https://www.sac.or.th/databases/thailitdir/detail.php?meta_id=218)
ที่มาของชื่อ มโหสถ กล่าวคือ เมื่อแรกเกิดได้ถือแท่งยาออกมา ผู้เป็นบิดาจึงได้นำแท่งยาไปฝนกับหินบดยาแล้วนำมาทาที่หน้าผาก ปรากฏว่าอาการปวดหัวก็หายเป็นปลิดทิ้ง จึงตั้งชื่อบุตรชายว่า มโหสถ ( อ้างอิงจาก https://th.wikipedia.org/wiki/มโหสถชาดก ) เอกสารโบราณไม่ครบฉบับ ชำรุดขาดบางส่วน เนื้อหายังพออ่านได้ แต่ไม่ปะติดปะต่อ
สมุดไทยขาวฉบับนี้ กล่าวถึงอาการของโรคและตำรับยาในการรักษาโรคนั้นๆ อาทิ โรคฝีเลือดทวารทั้ง 7 ยาแก้สาริบาท ยาหอมเหลืองแก้ไข้จับแก้ลมจุกเสียด ยาแก้ตัวเหลือง ยาแก้ลิ้นกระด้างคางแข็ง เป็นต้น
สมุดไทยขาว เนื้อหากล่าวถึงตำราห่วง และตำราดูธาตุชายหญิง
สมุดไทยขาวเป็นเรื่องเกี่ยวกับพระอภิธรรม 7 คัมภีร์ เป็นธรรมที่พระพุทธเจ้าแสดงโปรดพุทธมารดา เมื่อจบพระอภิธรรมเทศนาเทวดาและพรหม ได้บรรลุธรรมและสันตุสิตเทพบุตร (พุทธมารดา) ได้สำเร็จ เป็นพระโสดาบันบุคคล สมุดไทยขาวปรากฎข้อความดังนี้ หน้าต้น “นังสืโยมพระทรั่มโยทรางไวยไนยพรสาศหนา ฃอไหยภเจาทัรร พรสีอารเทิฎนีบภาณ่ปัทจะโยโหตุ” หน้าปลาย “สิ้นสมุดแต่เท่านี้แล พระธรรม 7 คัมภีร์แล จบเดือนแปดขึ้นค่ำหนึ่ง”
สมุดไทยขาว หน้าปกเขียนว่า “ตมราเมืองตักคสีนลาแล” และหน้าสุดท้ายเขียนว่า “สินสมุดแต่เทานีแล ตำรับนีมีสาระพัดทุกประกานแล” และมีการเติมวรรณยุกต์ด้วยหมึกสีแดง เนื้อเรื่องกล่าวถึง ตำรับยาในการรักษาโรคต่างๆ อาทิ ยาเขียวมหากาฬ นาประสะจัน ยาสมมิตใหญ่ ยาร้อยเขาวัง ยาฝนแสนห่า ยาคงคาเดือด นานัตถุ์แก้ไข้ ยาพรหมจินดา ยาต้มแก้ลมสันดาน ยาแก้กระหายน้ำ ยาดองแก้ริดสีดวง
