กล่าวถึงตำรายาโรคริดสีดวง และคาถาหัวใจพระเจ้าต่างๆ เขียนเป็นภาษาบาลีสำเนียงมอญ
หน้าต้นมีเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” “ยันต์” “ตำราเสกและหุงสีผึ้ง” หน้าปลายมีเรื่อง “ตำรานักษัตร” และวรรณกรรมไม่ทราบชื่อ
พระคาถาทศพิศบูชา คาถานี้ออกมาแต่พระเตมีย์ชาดก, ตำราห่วง
หน้าต้นเป็นเรื่องตำรายา ตอนท้ายเป็นบทสวดภาบาลี, หน้าปลายเป็นเรื่องโองการขับไล่ผี
หน้าต้นเป็นเรื่องคาถาอาคมต่างๆ, หน้าปลายเป็นหน้าเปล่ามีภาพลายเส้นเป็นรูปยักษ์ รูปผู้หญิง
