หน้าทับเค้า เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “มหาวิบาก” หน้าทับเค้าคงนำใบลานเศษที่มีรอยจาร(กลับหัว)เนื้อหากล่าวถึงมหาโมคคัลลานเถรเจ้าแต่ไม่จบ, มีรอยเขียนอักษรไทยด้วยดินสอ เป็นตัวเลขไทยและคำต่างๆ (แจกสระ) มีรอยจารแก้ไขคำผิดมาก ท้ายลาน ระบุ “กล่าวมหาวิบากผูกเดียว ก็สมเร็จเสด็จบอระมวลเท่านี้ก่อนแล ๛ จบแล้ววันภะหัส เดือน ๑๐ ยามค่ำ ยามเจ้าบ้านมาฟังธรรม ข้าก็เขียนจบยามนั้นแล นายเหย ๛  เกิดมายังบ่เคยสักคำเทื่อ ไผอย่าด่าข้าเนอ ข้าฆ่าภ่องเขียน เขียนผูกเดียวนี้แล ครั้นมันผิดที่ไหน ใส่หื้อข้าจิ่มเทอะ ๛ กุศลนาบุญแห่งเขาไปรอดไปถึงบิดามารดาแห่งข้าเทอะ ข้าขอกุศลนาบุญไปรอดญาติกาวงศาพี่น้องทั้งหลายชู่ผู้ชู่คนแด่เทอะ หื้อข้าแด่เทอะ  หน้าทับเค้ามหาวิบากผูกเดียวนี้ ข้าเขียนไว้ตั้งแต่ปีมะเมีย เดือน ๑๐ วันพระหัส ยามเมื่อเจ้าบ้านมาฟังธรรมยามใกล้ค่ำแล ข้ากำลังหัดเขียนผูกหนทีคำเดียว ครั้นผิดที่ใดใส่”