วัดใหม่นครบาล ต.ดอนตะโก อ.เมืองราชบุรี จ.ราชบุรี ตั้งขึ้นจากการขยายตัวของชุมชน 2 หมู่บ้านได้แก่ ชุมชนบ้านนครบาลและชุมชนบ้านใหม่ ซึ่งเป็นชุมชนชาวไทยยวนที่ถูกกวาดต้อนมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 โดยแต่เดิมเป็นชาวบ้านที่ตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ อ.เสาไห้ จ.สระบุรี เมื่อชุมชนบริเวณดังกล่าวหนาแน่นมากขึ้น จึงได้ย้ายมาตั้งบ้านเรือนตั้งรกรากที่บริเวณเมืองราชบุรี อยู่รวมกันเป็นชุมชนชาวไทยยวนขนาดใหญ่ในบริเวณพื้นที่เมืองโบราณคูบัว เอกสารโบราณของวัดถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีภายในตู้จัดแสดงภายในพิพิธภัณฑ์ของวัด เอกสารโบราณดังกล่าวท่านพระครูพัฒนกิจสุนทรได้รวบรวมมาจากวัดในพื้นที่ตำบลใกล้เคียงที่ไม่สามารถดูแลรักษาไว้ได้หรือไม่ให้ความสำคัญต่อเอกสารโบราณ รวมถึงโบราณวัตถุต่างๆ ด้วย จากการสำรวจพบว่า เอกสารโบราณประเภทใบลานบางส่วนได้รับการจัดทำทะเบียนโดยกลุ่มหนังสือตัวเขียนและจารึก สำนักหอสมุดแห่งชาติไว้แล้ว
ท่านพระครูพัฒนกิจสุนทร (สังข์ ชิตมาโร) อดีตเจ้าวัดใหม่นครบาล ต.ดอนตะโก อ.เมืองราชบุรี จ.ราชบุรี (ปัจจุบันมรณภาพแล้ว) เป็นผู้ที่ให้ความสำคัญต่อศิลปวัฒนธรรมภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นอย่างมาก ท่านมีเชื้อสายชาวไทยยวน เป็นพระสงฆ์ 1 ในจำนวน 2 รูป ของชุมชนชาวไทยยวนคูบัว ที่ยังคงสวดมนต์และประกอบพิธีแบบไทยวนอยู่ อีกท่านหนึ่งคือท่านพระครูวินัยธร โชติโย เจ้าอาวาสวัดทุ่งหญ้าคมบาง พระครูพัฒนกิจสุนทร หรือหลวงพ่อสังข์ ท่านได้เก็บรวบรวมโบราณวัตถุรวมถึงเอกสารโบราณมาจากวัดต่างๆ ภายในเขตชุมชนไทยยวน โดยมีความมุ่งหวังตั้งใจที่จะสืบสานศิลปวัฒนธรรมภูมิปัญญาที่เป็นอัตลักษณ์ของท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิปัญญาทางด้านอักษรและภาษาไทยวน ให้อยู่คู่ชุมชน เพื่อที่จะรักษาไว้ให้เป็นมรดกภูมิปัญญาของแผ่นดินสืบไป แต่ขาดองค์ความรู้ด้านการจัดการพิพิธภัณฑ์และงบประมาณสนับสนุน เพื่อให้เป็นแหล่งเรียนรู้ศึกษาค้นคว้าแก่ผู้ที่สนใจ โดยมีความมุ่งหวังที่จะให้พิพิธภัณฑ์ดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของการปลูกฝังจิตสำนึกรักท้องถิ่นให้แก่เยาวชนในท้องถิ่นสืบไป
เอกสารโบราณที่รวบรวมไว้มีทั้งที่เป็นอักษรไทย อักษรขอมไทย อักษรธรรมล้านนา อักษรธรรมอีสาน ซึ่งส่วนใหญ่ถูกบันทึกด้วยอักษรธรรมล้านนา เป็นที่น่าสนใจที่ศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบอักษรและอักขรวิธีของอักษรธรรมล้านนา รวมถึงการศึกษาทางด้านคติชนวิทยา มานุษยวิทยา สังคมวิทยา และพุทธศาสนา กับเอกสารโบราณของพื้นที่เขตวัฒนธรรมล้านนา อันจะช่วยให้เห็นความแตกต่างหลากหลายกลุ่มชนที่อยู่อาศัยในสภาวะแวดล้อมต่างกันได้เป็นอย่างดี
RBR_003_216-222 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 35 สุวรรณหอยสังข์ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับล่องชาด 7 ผูก” มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “เรื่องหอยสังข์มี 6 ผูก” หน้าทับต้น ระบุ “หน้าทับเค้าสุวรรณหอยสังข์ ผูกถ้วน ๔ แลนายเหย” หน้ารอง หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “ใบลานอย่างดีที่สุดของเด็ดผู้ดี XX ในปีที่๒ พศ๒๔๘๓ XXXXX” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณสงฺขราช นิฏฺฐิตา กิริยาอันกล่าวสุวรรณสังขราชผูกถ้วน ๔ ก็บอระมวลเท่านี้ก่อนแล
RBR_003_290-299 รวมอยู่ใน “เลขที่ 15 มหานิบาตทสชาติ (มโหสถ) อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ 10 ผูก” หน้าต้น ระบุ “ หนังสือมโหสถ ผูก ๓ แล ฯฯะ๛ / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “มโหสด ผูก ๓”, “พุดดอ” และดินสอ “๓” ท้ายลาน ระบุ “วิสฺสตินปาโตสิริเมณฺฑปญฺโห นิฏฺฐิตํ กริยาอันกล่าวยังเมณฑปัญหา อันตกแต่งไว้ได้ซาว ๑ ก็สมเร็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯะ๛ เสด็จแล้วยามสัน (ฉัน) จังหันแล้วน้อย ๑ ปีสลู (ฉลู) เดือน ๘ แรม ๔ ค่ำ วันเสาร์ พุทธศักราชล่วงไปแล้วได้ ๒ พัน ๔ ร้อย ๔๐๔ Xสองพันสี่ร้อยสี่สิบสี่ พระวัสสา คิมหันตฤดู ปีนี้เป็นเดือน ๘ สองหน แล้วหนังสือพระมโหสถ ผูกถ้วน ๓ แล หนังสือวัดหนองบัว คัมภีร์นี้นี้มีกับกันสิบผูกเท่านั้นแล เขียน ๔ องค์กับกันช่วยกันแล รัสสภิกขุเสาร์เขียนกลางปลายนี้งามแท้ ๆ คำเดียวท่านทั้งหลายเหย ตกพร่อง ผิดพร่อง ใส่หื้อจิ่มเทอะเนอ ข้าเขียนไว้ค้ำชูพระศาสนาไปชั่วนี้ชั่วหน้า ขอหื้อข้าได้ ๓ ประการเทอะ เมื่อลุก เมื่อนอน เมื่อเทียว ไปมา ข้าขอได้สุข ๓ ประการมีนิพพานเป็นยอดเขาะขอดเสี้ยงสรรพะทุกอัน ขอหื้อข้าแก่เปรศนาปัญหาได้ชู่ไม้ชู่ตัวธรรมคำสอนพระพุทธเจ้าม” (ลานไม่ครบ)
ตำราไสยศาสตร์ มีคาถาอาคมต่าง ๆ และภาพยันต์ มีตำราโหราศาสตร์และตำรายาแทรกอยู่
RBR_003_312-317 รวมอยู่ใน “เลขที่ ๓๒ ยโสธรา พิมพา ผูก ๑ – ๖ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ ๖ ผูก” หน้าต้น ระบุ “ı๏ หน้าต้น ยโสธราพิมพา ı แล ผูกถ้วน ๒” / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “ยโสธรา ผูก ๒” ท้ายลาน ระบุ “ยโสธราชาตกํ นิฏฺฐิตํ สํวณฺณนา กริยาอันกล่าวยโสธราพิมพา ผูกถ้วน ๒ ก็สมเร็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛ เสด็จแล้ว ปีมะเมีย เดือน ๑๒ แรม ๗ ค่ำ วัน ๕ ๛”