สมุดไทยบันทึกตำราโหราศาสตร์ ไสยศาสตร์ และเวชศาสตร์ เช่น ตำราช้างดิน, คาถาโมคคัลลานดับพิษไฟ เคราะห์ ๙ ชั้น, ยาคุณธาตุ ฯลฯ มีบันทึกวีนเดือนปีเกิด “บาเหล็ง เกิดเดือน ๑๑ แรม ๗ ค่ำ วันจันทร์ ปีมะโรง”, “บาจัน เกิดเดือน ๙ ขึ้นค่ำ ๑ วันศุกร์ ปีมะเมีย”, “บาเงิน เกิดเดือน ๘ วันพุธ ปีจอ”, “อีพิมบา เกิดเดือน ๘ แรม ๓ ค่ำ ปีมะโรง วันจันทร์” “ตาพุทโธ ยายคำนับ ข้าขอทำกินใช้แผ่นดินอันนี้ ขอให้เกิดมั่งเกิดมีเป็นเศรษฐี บ้านนอกคุ้มงัว ทั้งคุ้มแอกคุ้มไถ คุ้มไร่คุ้มนา คุ้มตะกวดแลเหี้ยเพี้ยในนา บัด(ควรเป็น หมัด)พี้หนอนปออย่าให้มีมา จบเท่าอีคำแรกนาแลท่านเหย คันว่า ย่าไปแรกนาแล้วหื้อแปลงกระทงสี่อัน ข้าวตอกดอกไม้ธูป หื้อไว้สี่แจ่งไร่นา แล้วหื้อกราบงัวเสีย สมเทอะ แลนายเหยดีแท้เนอ ท่านทั้งหลาย
สมุดไทยบันทึกตำราโหราศาสตร์ ตำราพยากรณ์ต่าง ๆ เช่น ตำราช้างดิน, ตำรานาคเอาเมีย (ไล่ปีเอาเมีย), ตำราเอาผัวเอาเมีย, ตำราแรกเอาน้ำใส่นา, ตำราดูเคราะห์ดูโชคนับตามอายุ, ตำราวันควรไม่ควรให้ของท่าน ฯลฯ
สมุดไทยบันทึก ตำรายา และคาถาอาคมต่าง ๆ เช่น เวนข้าวสังฆ์, คำให้พร(แบบภาคเหนือ), ยาพันละดึกขี้ไม่ออก, ยาอยู่เดือน, ยาลูกอ่อนลงท้อง, ยาเขียวสรรพคุด, ยาแก้ลม, ยาเบื่อแก้ขี้ราก, ยากวาดเด็กทราง, ยาเขียวพระอินทร์หื้อ, ยาห้ามราก, ยากินแก้สะอึก, ยาแก้ลมตีนตายมือตาย, ยามะเร็ง, ยาอายุวัฒนะ, ยาขี้กลาก, ยาริดสีดวง, ยาเบา, ยาเมา, คาถาหัวใจกรณี, คาถาเสกสีผึ้ง, คาถาเสกน้ำล้างหน้า, โอมสิทธิสาวหูม ฯลฯ มีวันเดือนปีเกิดของบุคคลด้วย เช่น “ไอ่อยู่ ปีชวด เดือน ๘ แรม ๑๑ ค่ำ วันเสาร์ ชายอยู่”, “ปีเถาะ เดือน ๖ แรม ๑๕ ค่ำ วันจันทร์ หญิงบูน”, “ปีวอก เดือน ๗ แรม ๕ ค่ำ วันผะหัส ชายยัน”, “ปีฉลู เดือน ๕ แรม ๕ ค่ำ วันผะหัส ชายหมาย”, “นามสกุล รวมแสง”
สมุดไทยบันทึกตำราโหราศาตร์ เช่น ตำราราหูจร, ตำราหัวเรียงหมอน, ตำราดูฤกษ์คลอดลูก, ตำราแรกนา, ตำรานุ่งผ้าใหม่, ตำราดูโยนี ฯลฯ
สมุดไทยบันทึกตำราไสยศาสตร์ เกี่ยวกับ ตำรากามจร, คาถาไล่ผี, คาถาพ่นตาแดง ฯลฯ
สมุดไทยบันทึกตำราโหราศษสตร์ ทำนาย พยากรณ์ต่าง ๆ และยันต์ เช่น ตำราทำนายนักษัตรปีเกิด, ตำราดูฤกษ์ยาม, ตำรายามอัฐกาลชั้นฉาย, ตำราวันจมวันฟู, ยันต์กันผีเข้า
หน้าทับเค้าเขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีดำ “นครกัณฑ์ ผูก ๑๓” หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าต้นนครซูเซือม่วนอาละแล || มีอยู่ ๔๔ ใบหน้าแล ๚๛” ท้ายลานจารอักษรไทย ระบุ “มหาเวสันตระจาตะกังนิฐิตัง เตสนา นะคะระกันตัง อันประดับประดาไปด้วยพระคาถาว่าได้ ๔๘ พระคาถา ก็สมเร็จเสด็จแล้วเต่านี้ก่อนและ” มีรอยแก้ไขเพิ่มเติมวรรณยุกต์ คำ และขีดเส้นแบ่งคำหรือวรรคด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง และสีน้ำเงิน, จารอักษรไทย ๒ หน้าลาน
หน้าทับเค้าเขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่น “ไม่มีเปรตพระ” หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าทับเค้ามหาวิบากแลนายเหย ข้าเขียนหนังสือผูกนี้ ขอหื้อไปรอดไปเถิงบิดามารดาครูบาอาจารย์ชุครูชุคนแด่เทอะ กับญาติพี่น้องแห่งข้าชุผู้ชุคนแด่เทอะ กับตนตัวข้าจิ่มเทอะเนอ รัสสภิกขุฅุม บ้านให[ม่]เค้าม่วง ผิดที่ใดใส่หื้อข้าจิ่มเทอะ ข้าเขียนใหม่บ่เคยสักคำเทื่อ ลางตัวเท่าช้าง ลางตัวเท่าแมว แอวคาคอด” ลานแรกเขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงินที่ด้านซ้ายมือของลาน “มหาวิบาก” ท้ายลาน ระบุ “กล่าวมหาวิบากผูกเดียวก็สมเร็จเสด็จบอระมวลเท่านี้ก่อนแล ๛ เสด็จแล้วฉันจังหัน | แล้วน้อย ๑ แลนายเหย ปีชวดแลนาย ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้แลก่อนแล เสด็จแล้ววันอาทิตย์แลนายเหย แรม ๓ ค่ำ พร่ำว่าได้วันอาทิตย์แลนายเหย หน้าทับเค้ามหาวิบากม่วนอาละแลนายเหย”
หน้าทับเค้า เขียนอักษรไทยด้วยปากลูกลื่นสีน้ำเงิน “มหาวิบาก บ่อมีเปรตพระ”,เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “ไม่มีเปตพระ” เขียนอักษรธรรมด้วยปากกาน้ำเงิน “มหาวิบาก” และเขียนอักษรธรรมล้านนาด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สัมมาสัมพุดธัดส _________” หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าทับเค้ามหาวิบากแล๛ ครั้นผู้ใดได้ดูแล้ว ครั้นตกอยู่ที่ไหนเก็บไว้จิ่มเนอ” ท้ายลาน ระบุ “กล่าวห้องมหาวิบาก ตามอันย่อแคบ ก็สมมติด้วยเวลาเท่านี้ก่อนแล” และ“หน้าทับปลายมหาวิบาก หนังสือวัดหนองบัวแล บ่งามเจ็บแอว มีอยู่สิบสองใบหน้าเท่านั้นแลท่านเหย มหาวิบากฉบับนี้ม่วนเต็มที ต้องพิจารณาดูหื้อถี่จิ่งจักรู้ที่ปองปูนอันเป็นบุญแลเป็นบาป” เขียนอักษรไทยด้วยดินสอ “หนังสือผูกนี้นายเรียมมันอ่านแจนจํบ(เจนจบ, จนจบ?)” “๑๖”
