RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “บัวหอม ผูก ๔ สร้างจุลศักราช ๑๑๘๖ แล ผูกนี้ สร้างในสมัย ร. ๒-๓ เดือน ๑๑ แรม ๙ ค่ำ วันพุธ ปีวอก ในฤดูฝนยามบ่าย พ.ศ. ๒๓๖๗ แล” (คำว่า “แล” ใช้อักษรธรรมล้านนา) ลานแรก ด้านซ้ายมือ ระบุ “ปทุมบัวหอม ผูกถ้วน ๔” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันสังวรรณนายังนิยายโคนบุตรชาดก ตั้งแต่ปฐมกัณฑ์ถ้วน ๓ มารอดจอดเถิงกันถ้วน ๔ ก็สมเร็จเสด็จแล้วบัวระมวลเท่านี้ก่อนแล ๛ ※ จุลศักราชได้ ๑๑๘๖ ตัว ในวอกฉนำกัมโพชกรอมพิสัย ไทยภาษาว่าปีสัน เข้ามาในอุตุฤดูฝน เดือน ๑๑ แรม ๙ ค่ำ พร่ำว่าได้วัน ๔ ยามตูดช้าย ก็มีวันนั้นแล || ข้าเรียนเขียนใหม่บ่งามสักหน้อยแล ตกที่ใด ขอหื้อใส่เสียจิ่ม พี่ทุพี่พระเหย ขออย่าด่าข้าพร่องเทอะ ธรรมผูกนี้ชื่อว่า ปทุมบัวหอม ผูกสี่ ※ นิจฺจํ ธุวํ แด่เทอะ โวหารตนข้าชื่อว่า คันธิยะ รัสสภิขุเขียนบ่งาม ใหม่แล” หน้าทับปลาย เขียนดินสอ “หน้าทับเค้าปทุมบัวหอม ผูกถ้วน ๔”
RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “บัวหอมผูก ๔” ลานแรก ด้านซ้ายมือระบุ “บัวหอมผูก ๔” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันสังวรรณนายังนิยายโคนบุตรชาดก ตั้งแต่ปฐมกัณฑ์ถ้วน ๓ มารอดจอดเถิงกัณฑ์ถ้วน ๔ ก็สมเร็จเสด็จ || || บัวระมวลเท่านี้ก่อนแล เสด็จแล้ววัน ๒ ยามงัวตอบตีนบ้าน เดือน ๗ ขึ้น ๓ ค่ำ ปีมะแม สภศก(นพศก?) ตกเข้ามาใน สันตฤดู เมื่อบ้านเมืองเหี่ยวแห้งเต็มทีแล เจ้าเฮย ยังมีน้าฅำอ้ายกับนางสวย อยู่บ้านป่ารวก ก็อุบายขงขวายหาได้” หน้าทับปลาย เขียนอักษรไทยด้วยดินสอ “พระฮอมเทศน์เมื่อกลางพรรษาที ๑ ผูกนี้”
เทศน์มหาชาติ
พระสูตรว่าด้วยเรื่อง เทวทูต
อานิสงส์การสร้างคัมภีร์สังรอมธาตุ
ฉลองเสตุ อานิสงส์การสร้างสะพาน
พระสูตรว่าด้วยเรื่อง นิพพาน
RBR_003_187-194 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 41 หงส์หิน ผูก 1-4 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับลานดิบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ 8 ผูก” RBR_187-189 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาสีน้ำเงิน “หงษ์หิน ผูก ๒” และปากกาสีแดง “หงษ์หินผูก ๒” ลานแรก ด้านซ้ายมือ ระบุ “ทุกขขัติยะกุมาร ผูก ๒” เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “หงส์หิน ผูก ๒” ลาน อังกา อ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “หงหิน” ท้ายลาน ระบุ “ทุกฺขขตฺติย สังวรรณนา นิฏฺฐิตา กิริยาอันกล่าวเทศนายังทุกขัติยะชาดก ผูกสอง ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ※ บริบูรณ์เสด็จแล้วเดือนอ้าย ปีมะแม จบวันเดือนดับ วันอาทิตย์ มีศรัทธาอ้ายห[น]านเหือน(เรือน?) กับพี่นางธองอิน พร้อมกับลูกเต้าชู่คน หาใบลานมาหื้อภิกขุฅังฅะสม จารหื้ออ้ายห[น]านเหืือน(เรือน?)ไว้กับศาสนาพระโคตมเจ้า ขอหื้อกูสมนาบุญอันนี้พาไปสู่ที่ดีนี่ มีกิริยาอันใดผู้สร้างผู้จาร ขอหื้อได้บุญเท่ากัน ตัวบ่ดีสักน้อย พอเป็นถ้อยอยู่ยังใบลาน รังตัวก็เท่าช้าง รังตัวก็เท่าแมว รังตัวก็ใหญ่ รังตัวก็น้อย บ่เสมอกันสักหน้อย นิมนต์ผ่อหื้อถี่เนอ ทุพี่ทุอาวเหย ว่าอยากได้บุญ” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน
