พระคัมภีร์ตักกะศิลา กล่าวถึงโรคระบาดร้ายแรง ได้แก่ ไข้รากสาด ไข้พิษไข้กาฬ แต่น่าเสียดายที่พระคัมภีร์เล่มนี้ไม่ครบฉบับ เหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ตำรายาเล่มนี้บันทึกไว้หลายลายมือ มีสูตรยาสมุนไพรแก้โรคต่างๆ เช่น ยาแก้ไข้พิษไข้กาฬ ซึ่งอยู่ในคัมภีร์ตักกะศิลา ได้แก่ ยาแก้ไข้สังวาลย์พระอินทร์ ไข้กระดานหิน ไข้สายฟ้าฟาด ไข้รากสาด ไข้อีดำอีแดง, ไข้ไฟเดือนห้า, ไข้ดาวเรือง, ไข้จันทรสูตร เป็นต้น ตอนท้ายกล่าวถึงการวางยาถอนพิษของกุมารแพทย์ไว้อีกด้วย
กล่าวถึงตำรับยาต้มต่างๆ เช่น ยาต้มจำเริญอาหาร ยาต้มแก้ไข้ใหญิ่ยาต้มคู่กัน ยาต้มแก้ไข้รากสาด เป็นต้น
คัมภีร์ที่รวมวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ คัมภีร์ที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา มีพุทธานุญาต ให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ ทุกกึ่งเดือน เรียกกันว่า สงฆ์ทำอุโบสถ บทปาติโมกข์เหล่านี้ปรากฏอยู่ในพระวินัยปิฎก หมวดสุตตวิภังค์ ในเอกสารโบราณมีบันทึกเป็นภาษาไทยความว่า “พระปาฏิโมกข์ทานเล่มนี้ของพ่อเป้าแม่แหวนส้างไว้ในพระศาสนาของข้าพเจ้าทั้งสอง ขอสำเร็จมโนรถความปรารถนาของข้าพเจ้าเทอญ สร้างเมื่อศก ๑๓๐ ปีกุน ตรีศก พุทธศักราช ๒๔๕๔”
ปกหน้าจารอักษรไทยลงหมึกแดงว่า “ข้าพเจ้าพระทองศุขสร้างไว้ตั้งแต่วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2464 ขออุทิศกุศลอันนี้ไปให้แก่มารดา บิดา อันสู่ยังโลกโนนแล้ว นิพพาน ณ ปัจจะโยโหตุ ฯะ-ปีละกา” ต่อมามีจาร “พระทองศุข สร้างพระธรรมในศาสนา อุทิศกุศลไปให้แก่จีนบุญ นางสุด (บิดามารดา) และขอให้เป็นอุปนิสัยไปจนเข้าสู่พระนิพพาน”
