RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” RBR_003_179-181 เป็นชุดเดียวกัน หน้าก่อนทับเค้า เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “บวัหอม ผูก ๓” หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าทับเค้าปทุมบัวหอม ผูก ๓ แล ฯฯ๛” / “ศรัทธาอาวหนานจันดี กับภริยา ชื่อว่า อาเภียร มีศรัทธาสร้างธรรม ชื่อว่า อภิธรรม ๓ ไตร กับบัวหอม ขอหื้อไปรอดลูกผู้ ๑ ชื่อว่า หนานปาน ลูกเขยผู้ ๑ ชื่อว่า รอด นอกกว่านั้นทั้งปิตามารดาชุผู้ชุคนแด่ แด่เทอะ นิพฺพาน ปจฺจโย โหตุ จุ่งมีแก่ข้าแด่เทอะ ฯฯ๛” / เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน“บวัหอม ผูก ๓” และ “สร้างในพุทธศักราช ๒๔๔๒ พ.ศ.๒๔๔๒” (อักษรตัวเอียง เขียนอักษรธรรมล้านนาด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน) ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันกล่าวสังวรรณนายังปทุมคันธะกัณฑ์ถ้วน ๓ ก็สมเร็จเสด็จแล้วบัวระมวลควรแก่กาลเท่านี้แล แลนายเหยฯ” มีรอยแก้ไขด้วยดินสอดำ
RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” RBR_003_179-181 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น ระบุ “หน้าทับเค้าบัวหอมผูกต้นแลฯฯ๛” เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “บัวหอมผูก ๑” และ “สร้าง พ.ศ.๒๔๔๒ ปีกุน”
RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” RBR_003_176-178 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น ระบุ “หน้าทับเค้า ปทุมบัวหอม ผูกปลาย มีกับกัน ๕ ผูก แลเหย” / เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “พ.ศ. ๒๔๓๓” / ลานแรกด้านขวามือ ระบุ “ปทุมบัวหอม ผูกถ้วน ๕” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันมาแก้ไขเทศนายังโคนะบุตรชาดก ยกแต่เค้าตราบต่อเท่าเถิงผูกถ้วน ๕ ก็บังคมสมเร็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛ นิพฺพาน ปจฺจโย โหตุ เม นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ แก่ข้าแด่เทอะ บัวหอมผูกปลายแล พ่ออย่าได้ไปนินทาจาขวัญข้อยแด่เทอะ ทุพี่พระทุพี่เหย เหตุว่าใคร่ได้บุญเต็มที่เหตุว่าบ่ช่างดีหลายแลนายเหย ขอหื้อนาบุญไปรอดไปเถิงครูบาอาจารย์พ่อแม่พี่น้องชู่ผู้ชู่คนแด่เทอะ รัสสภิกขุสีเขียนแล ตกกับผิดเสียแควนหลาย ตัวก็บ่เสมอกัน พ่อยังยายอยู่ถ้อยจิ่มเพิ่นทั้งนั้น มะยูงกูงกิง เหมือน ๑ ปูเขี่ยขอบนาท่งองนั้นแล ใจมันบ่ตั้งเพราะว่าเจ็บหลังเจ็บแอวเต็มทีแลนายเหย ผูกถ้วน ๕ แล ผู้ใดได้เล่านิมนต์พิจารณาผ่อหื้อถี่ถี่ ไม้อันใดตัวอันใดหู ผ่อหื้อถี่ถี่ดูเทอะ ที่ไหนตกนิมนต์ใส่หื้อจิ่มเทอะเนอทุพี่เหย ข้าเขียนปางเมื่ออยู่วัดดอนมะโกแก้วกว้าง บริบูรณ์เสด็จแล้ว ตะวันพาดปลายไม้แล้ววันศุกร์ ปีขาล เดือน ๑๐ ขึ้นหกค่ำ พร่ำว่าได้วันศุกร์แลนายเหย๛” เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “เขียนเมื่อวันที่ 19 วันศุกร์ เดือนกันยายน ขึ้น ๖ ค่ำ ปีขาล พ.ศ. ๒๔๓๓”
RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1-6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” RBR_003_176-178 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “บัวหอมผูก ๒” / ลานแรกด้านขวามือ ระบุ “ปทุมบัวหอมผูกถ้วน ๒” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันสังวรรณนายังนิยายจาด้วยดอกบัวหอม ทุติยะกัณฑ์ถ้วน ๒ ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛ บริบูรณ์เสด็จแล้วยามแถจักใกล้ค่ำ พร่ำว่าได้ปีขาล เดือน ๙ แรม ๘ ค่ำ พร่ำว่าได้วัน ๑ แลนายเหย ข้าเขียนบ่ดีบ่งาม ใหม่แล เหตุใคร่ได้บุญเต็มทีแลนายเหย ตกกับผิดเสียแควนหลาย ขออย่าไปด่าจาขวัญข้าแท้เนอเจ้าเนอ นายเนอ ลางตัวก็ใหญ่ ลางตัวก็น้อย บ่เสมอแท้แล ๛ ข้าขอกุศลบุญอันนี้ไปรอดบิดามารดาครูบาอาจารย์ข้าจิ่มเทอะ เอ้ย(เอื้อย) อ้าย น้อง ข้า จิ่มเทอะ” หน้าทับปลาย ระบุ “เขียนเมื่อวันที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๔๓๓ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๙ ปีขาล ร.ศ.๑๐๙ เขียนเมื่ออยู่วันดอนตะโกและ” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงินและดินสอ
RBR_003_187-194 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 41 หงส์หิน ผูก 1-4 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับลานดิบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ 8 ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “หงษหิน” เขียนอักษรธรรมด้วยดินสอดำ “นางเอยสร้างอยู่บ้านดอนกอกและ พ.ศ.๖๗” และ “ผูกปลาย” ด้านหลัง เขียนอักษรไทยด้วยดินสอดำ “รางตัวก็ใหญ่ รางตัวก็น้อย[เหมือนตา]ไก่น้อย น้อย น้อย น้อย”, “นายฉุย [คุณ]ทองคำ / นายหงษ์ ใจมุ่ง / นายวงศ ชมภูพันธ์” ลานแรก ด้านซ้ายมือ “ทุกข ผูกปลาย หงหิน” ท้ายลาน ระบุ “ทุกฺขขตฺติยชาตกํ นิฏฺฐิตํ สังวรรณนาเทศนาทุกขขัตติยชาตกํ ผูกถ้วน ๓ ก็บอระมวลกาลควรเท่านี้ก่อนแล ฯ ๛ จบนาย ตัวบ่ดีสักน้อย ตกที่ใดนิมนต์ใส่หื้อจิ่มเนอ ตัวบ่ดีสักน้อย รางตัวก็ใหญ่ รางตัวก็หน้อย พอเป็นถ้อยอยู่ใบลานแลนายเหย จบวันศุกร์ ะ” และเขียนอักษรไทยด้วยดินสอดำ “นางเอยสร้างอยู่บ้านดอนกอก มีรอยแก้ไขด้วยปากกาสีน้ำเงิน
RBR_003_187-194 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 41 หงส์หิน ผูก 1-4 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับลานดิบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ 8 ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “หงษหินผูกที่ ๑” ท้ายลาน ระบุ “ทุกฺขขตฺติยกุมารกณฺฑํ ปฐมํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันเทศนายังทุกขขัติยะชาตกผูกต้น ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛ เสด็จแล้วฉันเพลแล้วน้อย ๑ แล เจ้าเหย เสด็จแล้วปีใจ้ เดือน ๑๐ ขึ้น ๗ ค่ำพร่ำว่าได้ วัน ๖ แลเจ้าเหย ตกกับผิดมันติดกันไปแล ผิดไหนช่วยใส่หื้อติ่มเทอะ เจ้าที่ไหว้ ดอกไม้เพิ่งเหย อตส่าห์ค่อยพิจารณาเอาเทอะเจ้าเหย ยังมีศรัทธาทุพ่ออิน ยังภัตตทั้ง ๔ มีต้นว่า ปัจจัยทั้ง ๔ ขวงขวายหามาได้แล้ว ก็เอามาเขียนใบลานมาเพื่อว่าจักหื้อเป็นราวผันไปทางหน้า มีต้นว่ากุลบุตร ภรรยา อันจุติตายไปสู่ปรโลกไปภายหน้าขวงขวายหามาได้แล้ว ก็อามาหื้อรัสสภิกขุเฟื้อ สร้างปางเมื่อวัดบ้านกุดแก้วกว้าง สะบึดหนึ่งนั่ง สะบึดหนึ่งนอน เพราะว่าใจระวิงระวอนเต็มที สติบ่มั่น พี่มาคันใจคึดบ่อเหลืออก ปะโธ่ตัวแม่สายนอนเหนือ ตัวแม่เครือผักแคบแทบแล้วคลา เจ้ามาเขินเค้าอยู่เพื่อเชื้อ นายอย่าเมือคลาทะราท(ตลาด?)แก้วทางเหนือก็เมือเทอะ นายอย่าไปบ้านหนองครามช้อนท้ายหังค่อยมาลา || หน้าทับเค้าโหงหรีน ผูกต้น แลนา เจ้าค่อยพิจารณาเอาเทอะ เจ้าเหย พอบ่งามสักหน้อยปาน ๑ ปูหน้อยยาดคันนา ดำกาโฅเรขดมาเพร้ อย่าเอาสันพร้านาดดังกงหน้าตน โหงหีนมีอยู่ ๓๑ ใบหน้าลาน แลเจ้าเหย ๛ เสด็จทุพ่ออินสร้างหนังสือโหงหีน ผูกนี้ไว้ค้ำชูพระศาสนาพระตถาคตขอหื้อแผ่ผายไปรอดปิตตามารดา ทุพ่ออินนั้นจิ่มขอหื้อไปรอดเถิงปู่ย่าตายายทุพ่ออินนั้นจิ่มเทอะ ขอหื้อไปรอดไปเถิงพี่น้องพงศ์พันธุ์ลูกเมียข้าจิ่มเทอะ ขอหื้อกุศลนาบุญอันนี้จุ่งไปแผ่ผายไปเถิงสัตว์ตัวกรรมตัวเวรอันได้กระทำก็ดี อันบ่ได้กระทำก็ดี ขอหื้อไปรอดคุณครูบาอาจารย์ข้าแด่เทอะ ขอหื้อแผ่ผายตนที่ท่านอันใดสั่งสอนก็ดี อันบ่ได้สั่งสอนก็ดี ขอหื้อแผ่ผายไปเถิงเทพยุดาอารักษ์อันอยู่ภายบน พระยาอินทร์ พระยาพรหม พระยายมราช ท้าวจตุโลกบาลทั้ง ๔ แม่ธรณีเป็นเจ้า ท่านจุ่งผ่อหันเล็งหัน คันตนตัวทุพ่ออินนั้นดับจิตไปแล้วแม่นว่าตนตัวผู้เขียนจิ่มตนตัวทุพ่ออินจิง ขอหื้อไปหน่วงเหนี่ยวเอาแก้วสุข ๓ ประการ มีนิพพานเป็นยอดเขาะขอดเสี้ยงทั้งมวลแด่เทอะฯฯ” หน้าทับปลาย เขียนอักษรธรรมด้วยดินสอ “โหงหีนผูก ๑ มี ๔ ผูก”
RBR_003_187-194 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 41 หงส์หิน ผูก 1-4 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับลานดิบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ 8 ผูก” RBR_187-189 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาสีแดง “หงหิน ผูก ๑” ลานแรก ด้านซ้ายมือ ระบุ “หรงหิน ผูกต้น” ท้ายลาน ระบุ “ทุกฺขขตฺติยกุมารกณฺฑํ ปฐมํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันกล่าว ทุกขขัติยะผูกต้น ก็แล้วเท่านี้ก่อนแล ฯ๛ ยังมีศรัทธาลุงแดงกับอากองแก้ว แลท่านอ่อน ก็พร้อมกันอุบายขงขวายหายังใบลานมาหื้อข้าน้อยชื่อรัสสภิกขุกอง เขียนแลขอหื้อกุศลนาบุญที่ข้าเจ้าได้ เต็มได้เขียนยังธรรมคำสอนพระพุทธเจ้าตราบต่อเท่าถึงนิพพานแด่เถิด จบจบจบจบ แล้วแล้วแล้วแล้วนายนายนายนายเหยเหยเหยเหยเหยเหย”
RBR_003_187-194 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 41 หงส์หิน ผูก 1-4 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับลานดิบ, ล่องชาด ไม่มีไม้ประกับ 8 ผูก” RBR_187-189 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาสีน้ำเงิน “หงษ์หินผูก ๑ มีทั้งหมด ๓ ผูก” ลานแรก ด้านซ้ายมือ “หงส์หิน ผูกต้น” เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “หงส์หิน ผูก ๑ มีีกับกัน ๓ ผูก” ท้ายลาน ระบุ “ทุกฺขขตฺติยกุมารกณฺฑํ ปฐมํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันกล่าวทุกขขัติยกุมาร ผูกต้น ก็แล้วเท่านี้ก่อนแล ※ บริบูรณ์เสด็จแล้ววันเสาร์ ยามเย็น ๔ โมงแล || มีอ้ายหนานเหือน(เรือน?)กับพี่นางธองอิน พร้อมกับลูกเต้าชู่คนเอาใบลานมาหื้อภิกขุ || ฅังฅะสม จารหื้อขอส่วนบุญกับด้วยเนอ ผู้สร้างผู้จารก็หื้อได้บุญเท่ากันแล ตัวบ่ดีสักหน้อย ลางตัวก็ใหญ่ ลางตัวก็หน้อยบ่เสมอกัน ค่อยดูไปเทอะ อ้ายช้อยหายหน้า ทุพี่ทุอาวเหย อย่าติเนอผิดทัดใดนิมนต์ใส่หื้อด้วยเนอ ทุพี่ทุอาวเหย นิมนต์ดูไปเทอะ เพราะว่าอยากได้บุญเต็มที ยังบ่ช่างแท้เทอะนา เพราะว่าอยากได้สิกข์ อย่าแล || นะหมู่เหย ปางเมื่อบวชได้ ๓ พรรษา ธุวํ ธุวํ แด่เทอะ ดีๆ ขอหื้อได้ร่วมพระศาสนา ทุกชาติทุกชาติ ขอหื้อมีผญาเฉลียวฉลาดแล ขอหื้อได้ไปสู่ที่ดีดีแลนา เจ้าหน้าซ้ำ หานี้ซำไพรอด นี้ซ้ำไปเถิงสวรรค์ที่ดีหื้อได้เป็นสะค่วยเสฏฐีทุกชาติทุกชาติ” หน้าทับปลาย เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “มีด้วยกัน ๓ ผูก” มีรอยแก้ไขจารแก้ไขเพิ่มเติมแล้วลงหมึกสีน้ำเงิน
RBR_003_176-186 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 50 ปทุมบัวหอม ผูก 1–6 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ไม่มีไม้ประกับ 11 ผูก” หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “บัวหอมผูก ๒” ลานแรก ด้านซ้ายมือระบุ “หน้าต้น บัวหอม ผูก ๒ แล” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันสังวรรณนายังนิยายจาด้วยดอกบัวหอม ทุติยะกัณฑ์ถ้วน ๒ ก็แล้วเท่านี้ก่อนแล ผู้ข้าตนชื่อว่า อุตรภิกขุ สร้างหนังสือบัวหอม ไว้ค้ำชูพุทธศาสนา ข้าขอสุข ๓ ประการ มีนิพานเป็นยอดแด่เทอะ” หน้าทับปลาย เขียนอักษรไทยด้วยปากกาสีน้ำเงิน “บัวหอมผูกท้วนสอง” และดินสอ “นายสกาแก้ว เขียนแล้วอยู่บ้านหินหน่อ”
