หน้าต้น ระบุ “๚ หน้าทับเค้า อานิสงส์สรรพทานต่างๆ มีผูกเดียวแลนายเหย ฯฯ” / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “อานิสงส์สัพพทาน” ท้ายลาน ระบุ “สพฺพทานํ นิฏฺฐิตํ กริยาอันกล่าวยังผลอานิสงส์อันได้หื้อทานยังสรรพวััตถุทั้งหลายเป็นทานนั้น ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛ จารแล้ววันที่ ๑๘ เดือนยี่ กงกันกับวันเสาร์ พ.ศ. ๒๔๗๘ ๚ มี ๔๕ ลานแล รัสสภิกขุไหว เป็นผู้จารหื้อโยมสุกข พร้อมไปด้วยลูกเต้า เพื่อว่าจักทานไปหาโยมเพศ (เพชร?) ผู้อันตายไปสู่ปรโลกภายหน้า ขอส่วนกุศลนาบุญอันนี้ จุ่งจักไปรอดไปเถิงโยมเพศ (เพชร?) คันว่าได้ไปสู่ทุคติแล้ว ขอหื้อได้พ้นจากทุกข์ ได้เถิงสุข ๓ ประการนั้นแด่เทอะ ด้วยอำนาจผลทานอันนี้ ขอหื้อได้เป็นนิสัยประจัยไปในภายภาคหน้านั้นเทอญ ฯฯ๛”
อานิสงส์สรรพทาน (RBR003-347). (2564). สืบค้น 06 กุมภาพันธ์ 2568. จาก ฐานข้อมูลเอกสารโบราณภูมิภาคตะวันตกในประเทศไทย. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=750
อานิสงส์สรรพทาน (RBR003-347). [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก : http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=750. (วันที่ค้นข้อมูล : 06 กุมภาพันธ์ 2568)
อานิสงส์สรรพทาน (RBR003-347). สืบค้นเมื่อ 06 กุมภาพันธ์ 2568. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=750