RBR_003_223-233 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 48 พระยาสี่เสา ผูก 1-3 อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับล่องชาด ทองทึบ 11 ผูก” ไม่มีไม้ประกับ ไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “พระยาสี่เสา มี 6 ผูก” / RBR_003_229-231 ชุดเดียวกัน ทองทึบ ทองหลุด พื้นรัก หน้าทับต้น เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสี่น้ำเงิน “พญาสี่เส้าผูกที่๑” ลานแรก ด้านซ้ายมือ เขียนอักษรไทยด้วยดินสอดำ “หน้าต้นพระยาสี่เสา” ท้ายลาน ระบุ “สํวณฺณา นิฏฺฐิตา กล่าวห้องพระยาสี่เสาผูกต้น ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯ ฯ เสด็จแล้วเวลาตาวันบ่ายแลนายเอย หนังสืออาฅุ้มเพิ่นมีศรัทธามาลามาหาข้าพเจ้าตนชื่อว่า รัสสภิกขุอยู่ สร้างหนังสือพระยาสี่เสานี้หื้อได้ไว้ในศาสนาพระพุทธเจ้าแลนายเหย ขอกุศลนาบุญอันนี้ไปค้ำชูเจ้าศรัทธาเพิ่น ตนชื่อว่า อาฅุ้ม นั้นแด่เทอะ นิจฺจํ นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ แก่ข้าแก่เทอะ น ปจฺจโย โหตุ เม ฯ๛ อาฅุ้ม บ้านดอนกอก เพิ่นชักชวนกันพร้อมกับลูก ๗ คน เอื้อยชา เอื้อยขันแก้ว หนานฅำ หนานนา เอื้อยฟอง ฅำป้อ อี่เตยเป็นลูกหล้านายเหย ขอหื้อกุศลนาบุญอันนี้ไปรอดไปเถิงชู่ผู้ชู่คนแด่เทอะ ข้าพเจ้าเขียนหนังสือ ๓ ผูกนี้ ข้าขออนุญาตโมทนาส่วนบุญกับแด่เทอะ” หน้าทับปลาย ระบุ “หน้าต้นพระยาสี่เสา ผูกต้นแล” (ตัวเอียงไม่ลงหมึก น่าจะจารทีหลัง)