RBR_003_216-222 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ 35 สุวรรณหอยสังข์ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับล่องชาด 7 ผูก” มีไม้บัญชักทำด้วยไม้ไผ่ เขียนอักษรไทยด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “เรื่องหอยสังข์มี 6 ผูก” ลานแรกด้านซ้ายมือ ระบุ “หนังสือหอยสังข์ ผูกถ้วน ๖ แลนายเหย” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณสงฺขชาตกํ นิฏฺฐิตํ ก็แล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯ เสด็จแล้ว จบเมื่อเพลแล ขึ้นสิบ ๓ ค่ำ เดือนอ้าย ขึ้น ๑๓ ค่ำ วันพุธ แล ทุโห หาใบลานมาหื้อทุมูน ขี้ร้ายไร้ เขียนบ่ดีสักหน้อย เหมือนปูยาดคันนาแลนายเหย บ่เคยสักคำเทื่อ กะลังหัดใหม่แลเจ้าข้าเหย อย่าไปติเทอะเนอ กะลังเป็นเขยใหม่ ซันตัวก็ใหญ่ ซันตัวก็น้อย บ่เหมือนกันดอก ค่อยดูไปหื้อถี่เนอ ผู้ข้าเขียนอย่าไปใคร่ได้บุญเต็มทีแล ทุโห กับโยมดี โยมมูน เอื้อยมี อีทิพย์ อีจำ บาเรือน บาจูย บาเฅียม แลนายเหย มาพร้อมกับกัน จิ่งได้สร้างหนังสือหอยสังข์ ผูกถ้วน ๖ แล ผู้เขียนขอหื้อได้บุญเท่ากันเนอนายเอย ข้าขอไปอยู่บ้านดอนชาดได้เก่า ทุโหเหย เพราะชีนั้น ข้าชั่งได้เขียน ฯ ฯ แล ฯ ฯ งำหานี้ อ้ายก็มาหาน้อง บ่ใช่มาด้วยง่าย มีทั้งภูผาขันหนีตันก็ได้สวี คนทั้งหลาย พืนก็สวี ไม่ตัวอ้ายสวีหนี เอิอย หิ้ก เหย หัวแท้ ฯ ฯ ชำหานี้ อ้ายก็ไปตีเผิ้ง มีแม่น้ำน้อยสั้น กันถ่อได้ทางออกไปจักคดจักเรียวมีแม่น้ำเกี้ยวกัน เมืองสีพันดอน คอนสวรรค์ มีแจ้งจักบ่อน น้ำแต่ก่อนไหลแบ่ง จักค้อนเป็นดอนทรายอยู่ใสเด เจ้าให้เจ้าเว้าสูตรต้นสูตรปลาย อีแม่สิจำปลาสังมาเจตนาอยู่แท้น้อย ฯ หลอนหล้าน้อยเจ้าละหล้าเต็มที มาภี้สิแก้ผ้าห่ม ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ข้อยผู้ข้าขอกุศลนาบุญไปรอดปิตตามารดาจิ่ม ผู้ข้าทั้งหลาย ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ ฯ” หน้าทับปลาย เขียนอักษรไทยด้วยดินสอดำ “ผูก ๖ วัดนาหนองเซิง” มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน และดินสอดำ