ลานแรกด้านซ้าย ระบุ “หน้าต้น หมาหลุย ผูกปลาย มี ๒” ท้ายลาน ระบุ “สตฺถา อันว่า สัพพัญญูพระพุทธเจ้าแห่งเรา ก็เทศนาแก้ไขยังอติตธรรมเทศนาอันนี้มาหื้อแจ้งแก่จตุบริษัท ๔ จำพวกแล้ว ก็ควรจำไว้ในมโนทวารวิถีจิตหื้อมั่นแท้ อย่าได้ประมาทแก้วทั้ง ๓ ประการ แม้นชื่อดังฤๅก็ดี ก็จักได้เถิงสุข ๓ ประการ มีนิพพานเจ้าเป็นที่แล้วบ่อย่าชะแล || สุนขาชาตกํ นิฏฺฐิตํ กิริยาอันจักสังวรรณนาแก้ไขยังสุนัขขาชาดกอันยกมาแต่เค้าตราบต่อเท่ามารอดเถิงปลาย ย่อมเป็นนิยายหลายประการต่างหากปูนวอน ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วบอระมวลควรแก่กาลเท่านี้ก่อนแล เสด็จแล้วตาวันใสน้ำแลงแล เดือนอ้าย ขึ้น ๕ ค่ำ พร่ำว่าได้วัน ๒ เพราะว่าอยากกินมาอันทันประเดี๋ยวนี้แลนา รัสสภิกขุเริง สร้างหนังสือมาหหลุย ผูกปลาย มีกับกัน ๒ ผูกแลเจ้าเหย” มีรอยแก้ไขด้วยดินสอ
หมาหลุย ผูกปลาย(ผูก 2) (RBR003-119). (2564). สืบค้น 05 กุมภาพันธ์ 2568. จาก ฐานข้อมูลเอกสารโบราณภูมิภาคตะวันตกในประเทศไทย. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=507
หมาหลุย ผูกปลาย(ผูก 2) (RBR003-119). [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก : http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=507. (วันที่ค้นข้อมูล : 05 กุมภาพันธ์ 2568)
หมาหลุย ผูกปลาย(ผูก 2) (RBR003-119). สืบค้นเมื่อ 05 กุมภาพันธ์ 2568. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=507