หน้าทับเค้า ระบุ “หน้าทับเค้าหมาหลูย ผูกต้น”, เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “หมาหลุย ผูก ๑” และเขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “มี ๒ ผูกกับกัน” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันกล่าวสังวรรณนาแก้ไขยังสุนัขชาดก ผูกต้น ยังอันสลิดตีต่อกันไปมาภายหน้า ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแลนายเหย เขียนบ่ดีสักน้อย ปูยาดหัวคันนานั้นแล้ว รัสสภิกขุอินสร ปางเมื่ออยู่วัดหนองปลาหมอ ขอกุสลานาบุญอันนี้ไปรอดบิดามารดา พี่น้อง ครูบาอาจารย์ข้าจิ่ม กับตนตัวข้าจิ่มเทอะ ธุวํ ๆ แก่ข้าแด่เทอะ นิพฺพาน ปจฺจโย โหตุเม อนาคเตกาเล ฯ เขียนจบวันภะหัต แรม ๑ ค่ำ เดือน ๕ นายเหย ฯ”
หมาหลุย ผูกต้น (RBR003-118). (2564). สืบค้น 05 กุมภาพันธ์ 2568. จาก ฐานข้อมูลเอกสารโบราณภูมิภาคตะวันตกในประเทศไทย. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=506
หมาหลุย ผูกต้น (RBR003-118). [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก : http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=506. (วันที่ค้นข้อมูล : 05 กุมภาพันธ์ 2568)
หมาหลุย ผูกต้น (RBR003-118). สืบค้นเมื่อ 05 กุมภาพันธ์ 2568. http://manuscripts.sac.or.th/manuscript-info.php?id=506