ในหน้าปลายเขียนว่า ตำรายาสมีอินสร้างไว้ในพระศาสนา กล่าวถึง โรคซางเจ็ดจำพวก ซางเด็ก ยากวาดซางแบบต่างๆ และยาสมุนไพรอื่นๆ
หน้าปกสมุดไทยเขียนชื่อเรื่องว่า คัมภีร์มรณญาณ กับอีกเรื่องหนึ่งแต่หน้ากระดาษชำรุดข้อความขาดหายไป คัมภีร์มรณญาณเล่มนี้มีเนื้อหาแตกต่างจากคัมภีร์มรณญาณสูตรของพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านตลาดน้ำวัดลำพญา(NPT004-032-คัมภีร์มรญาณสูตร) ที่เกี่ยวกับบอกวิธีสังเกตนิมิตของผู้ใกล้ตาย แต่ฉบับวัดบางช้างเหนือนี้กล่าวถึง โรคธาตุพิการในแต่ละฤดู และตำรายารักษษโรคธาตุพิการดังกล่าว เมื่อตรวจสอบกับคัมภีร์มรณญาณสูตร เล่ม 2 ในตำราเวชศาสตร์ฉบับหลวงแล้วพบว่ามีความคล้ายกันอยู่ แต่ฉบับวัดบางช้างเหนือมีเนื้อหาที่พิสดารไปกว่ามาก
โองการพระเจ้าห้าพระองค์ หรือที่เรียกว่าโองการมหาปทุม มีความโดดเด่นในทางการอัญเชิญพุทธานุภาพมาใช้ในวิทยาอาคมโดยตรง พระเจ้าห้าพระองค์นี้มาจากคติภัทรกัปป์ที่มีพระพุทธเจ้าทรงมาโปรดเวไนยสัตย์ 5 พระองค์
กล่าวถึงคาถาอาคมต่างๆ และยันต์ เช่น ยันต์ชาตรีคงทน ยันต์หลงกระดูก เป็นต้น
หน้าต้นกล่าวถึงการนำดินจากใต้ต้นไม้ต่างๆ มาปั้นดินเป็นรูป เพื่อแก้ตะพันทั้ง 12 ประการ มีรูปยันต่างๆ หน้าปลายเป็นรูปยักษ์แผนฝีมะเร็ง และกล่าวถึงลักษณะของฝี การเกิด และยาสมุนไพรที่ใช้รักษา
กล่าวถึงโรคสันนิบาตทั้ง 7 จำพวก ยาแก้สันนิบาตต่างๆ มีทั้งยาหม้อ(ยาต้ม) ยาผง ยานัตถุ์ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงกำเนิดสันนิบาต ในตอนท้ายมีสูตรยาเกร็ด ยาหม้อตำรับหมอทอง ยาธาตุตัดปลายไข้ตำรับหมอสวน
สมุดไทยเล่มนี้เป็นเรื่อง คัมภีร์ปฐมจินดา ว่าตั้งแต่เรื่อง พรมปโรหิต กำเนิดโลหิตระดู จนถึงเรื่องครรภ์รักษา ที่ว่าด้วยการดูแลรักษาครรภ์ของแม่ มียาแก้โรคต่างๆ สำหรับสตรีมีครรภ์ เช่น ยาครรภ์รักษาใหญ่ ยาชักมดลูกเป็นต้น ท้ายเล่มเป็นเรื่อง กำเนิดโรคซางต่างๆ และยารักษา
ตำรายแก้ไข้สันนิบาตต่างๆ เช่น ไข้เหนือ ไข้อีดำอีแดง ยาแก้ฝีดาษ ยาพอกฝี เป็นต้น ท้ายเรื่องมีชื่อตำรับยาว่าเป็นของ "ตาครูจัน"
ตำรายารักษาโรคต่างๆ เช่น ออกดำออกแดง ไข้สันนิบาต และกล่าวถึงกำเนิดไข้รากสาด
