ท้ายลาน ระบุ “พุทธโฆโสผูกเดียวแลแล ๚ แล้วยามบ่ายสองโมงแล พร่ำอังคารแล ทุพี่เหย ๚ ขออย่าลายมือกับศาสนาพระตถ[า]คต พร่องแด่เทอะ ข้อขอกุศ[ล]นา[บุญ] อันไป[รอด]บิดามารดา ข้าจิ่มเทอะ ขอหื้อไปรอดญาติกาครูบาอาจารย์ข้าแด่ ธุวํ ธุวํ แก่ข้าแด่เทอะ ข้อขอสุข ๓ ประการ มีนิพพานเป็นที่แล้วแด่เทอะ ปุญฺญกฺเขตฺตํ ปิตฺตกตยํ นิพฺพาน ปจฺจโย อหํ สาสเน เมตฺเตยฺยสฺสสุนาติธมฺมํ นิจฺจํ นิจฺจํ ı นิพฺพาเนติ ฯฯ ” / “หน้าทับเค้า หนังสือพุทธโฆโส รัสสภิกขุมากดำมอย บ้านแจงดอน ทุพี่องค์ใดเราขอใส่จิ่มเนอ ทุพี่เหยเพราะบ่เคยกำเหล็กจาคำเทื่อ” หน้าปลาย เขียนอักษรไทย “พุทธะโฆโสผูกเดียว”
หน้าต้น ระบุ “๏ หน้าทับเค้า อานิสงส์ปิฏก แลนายเหยที่ไว้เหย ฯ” / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาสีแดง “อานิสงส์ปิตะกะ” ท้ายลาน ระบุ “โบราณกปฺปิลชาตกํ นิฏฺฐิจํ กริยาอันกล่าวอานิสงส์แห่งอันได้สร้าง ธรรมปิฏกทั้ง ๓ ก็สมเร็จเสด็จแล้ว บรมวลเท่านี้ก่อนแล ๏ıı๛ เสด็จแแล้วยามเช้าก่อนเพลแล วัน ๓ [อัง] คาร เดือน[เ]เปดศีล ๚ จุลศักราชได้ สองพัน สี่ร้อย กับซาวสาม พระวัสสา ปจฺจโย โหตุ เม ฯฯ๛ ข้าเขียนบ่งามแท้เนอ เจ้าคุณวันเหย โอยจบ (เจ็บ?) แอวแอ”
หน้าต้น เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “อานิสงส์เวสันตะระ” หน้ารอง หน้าต้น ระบุ “หน้าต้น หนังสืออานิสงส์มหาเวสสันตระ อาวหนานฅำ สร้างไว้ในศาสนาพระโคตมเจ้า ตราบต่อเท่าเข้าสู่พระนิพพา[น]” ท้ายลาน ระบุ “สํวณฺณนา ก็กล่าวยังอ[า]นิสงส์ มหาเวสฺสนฺตรกณฺเฑสกฺเข แต่กริยาอัน อานิสงฺสผล อันได้บูชา มหาเวสฺสนฺตรชาตก ก็บรมวลควรแก่กาลเท่านี้ก่อนแล ฯฯ” หน้าปลาย เขียนอักษรไทย ด้วยดินสอ “นายอยู่เรียนแล้ว”
หน้าต้น เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “อานิสงส์” และสีแดง “เวสันตะระ” หน้ารองหน้าต้น 1 ระบุ “หน้าทับต้นอ[า]นิสงส์มห[า]เวสสันตระแล นาตํนอะนิสํงม่หาเวษสันต่ระแลทารเอย ฯ ” (ตัวเอียง จารอักษรไทย) / เขียนอักษรไทย ด้วยดินสอ “ นาตน” หน้ารองหน้าต้น 2 ระบุ “ไมงามเลยทารเอย ไมดีเลยทารเอย ” (ตัวเอียง จารอักษรไทย) ท้ายลาน ระบุ “สํวณฺณนาอานิสงฺสมหาเวสฺสนฺตรกณฺเฑสกฺเข แต่กริยาอันกล่าว อ[า]นิสงฺสผล อันได้บูชา มหาเวสฺสนฺตรชาตก ก็บรมวลควรแก่กาลเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛” หน้าปลาย ระบุ “ส่วนกุศลบุญอันข้าได้เขียน ขอหื้อนำเอาตนตัวข้าไปเกิดในดวงแก้วที่ข้ามานั้นเทอะ ๛ / หน้าทับอานิสงส์มหาเวสสันตรแล ๛”
หน้าต้น ระบุ “๏ หนังสืออ[า]นิสงส์เสียผีคัดออกจากขอมแล ฯ๛” ลานแรก หัวลาน ระบุ “หนังสืออ[า]นิสงส์” ท้ายลาน ระบุ “นิพฺพาน ปจฺจโย โหตุ ıı ขอให้เป็นอุปนิสัยติดตามตัวแห่งข้าพเจ้าไปในอนาคตภาคหน้าโน้นเทอญ ธุวํ ธุวํ ะ หนังสืออ[า]นิสงส์เสียผีคัดออกจากขอมเป็นตัวลาว อ่านเป็นไทย ผิดที่ไหนใส่ให้เท่าด้วยหัดเขียนใหม่ตัวบ่ดี” หน้าปลาย ระบุ “หนังสืออ[า]นิสงส์เสียผี ıı ขอให้เป็นอุปนิสัยประจัยไปในอนาคตกาลภาคหน้าโน้นเทอญ ขอให้สุข ๓ ประการ”
หน้าต้น ระบุ “๚ หน้าทับเค้า อานิสงส์สรรพทานต่างๆ มีผูกเดียวแลนายเหย ฯฯ” / เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “อานิสงส์สัพพทาน” ท้ายลาน ระบุ “สพฺพทานํ นิฏฺฐิตํ กริยาอันกล่าวยังผลอานิสงส์อันได้หื้อทานยังสรรพวััตถุทั้งหลายเป็นทานนั้น ก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛ จารแล้ววันที่ ๑๘ เดือนยี่ กงกันกับวันเสาร์ พ.ศ. ๒๔๗๘ ๚ มี ๔๕ ลานแล รัสสภิกขุไหว เป็นผู้จารหื้อโยมสุกข พร้อมไปด้วยลูกเต้า เพื่อว่าจักทานไปหาโยมเพศ (เพชร?) ผู้อันตายไปสู่ปรโลกภายหน้า ขอส่วนกุศลนาบุญอันนี้ จุ่งจักไปรอดไปเถิงโยมเพศ (เพชร?) คันว่าได้ไปสู่ทุคติแล้ว ขอหื้อได้พ้นจากทุกข์ ได้เถิงสุข ๓ ประการนั้นแด่เทอะ ด้วยอำนาจผลทานอันนี้ ขอหื้อได้เป็นนิสัยประจัยไปในภายภาคหน้านั้นเทอญ ฯฯ๛”
หน้าต้น เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “สัพพะสอน สัพพะสอน” ลานแรก หัวลาน ระบุ “สัะพะสอน” ท้ายลาน ระบุ “กริยาอันกล่าวห้องสรรพสอน มีผูกเดียว ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛ จบแล้วท่านเหย ยังมีศรัทธาชายจัน กับนางธอง (ทอง?) ก็พร้อมกับด้วยลูกเต้าชู่ผู้ชู่คน หาได้ยังใบลานมาหื้อภิกขุซึง เขียนก็ก็พร้อมกับด้วยญาติพี่น้องชู่ผู้ชู่คน ขอเดชกุศลอันได้สร้างธรรมสรรพสอน กับนิพพานสูตร กับพระธรรมจอง กับอนุโลกศาสนา อันนี้หื้อเป็นอุปนิสัยแก่พระนิพพานแก่ข้าพระเจ้าด้วยเถิด”
