ตอนต้นเป็นตำรับยาแก้ลมต่างๆ เช่น ยาลมปะกัง ยาลมเสลด ยาแก้ลมพรรดึก นอกจากนี้มียาบำรุงโลหิต ยาต้มสันนิบาต ยาพอกฝี ฯลฯ ตอนท้ายเป็นเรื่อง "แม่ซื้อ" ซึ่งเป็นคติความเชื่อเกี่ยวกับเด็กแรกเกิด อยู่ในคัมภีร์ปฐมจินดา
ตำราโหราศาสตร์เล่มนี้ ชำรุด ขาดออกจากเล่ม มีเนื้อหาไม่มาก และไม่ปะติดปะต่อกัน ในเล่มเป็นเรื่อง ตำราห่วง และตำรามหาฤกษ์
หนังสือเจ็ดตำนาน คือบทสวดมนต์ที่คนสมัยก่อนนิยมสวดเรียกว่า "บทสวดมนต์เจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน" ซึงปัจจุบันนิยมสวดมนต์แบบทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น บทสวดมนต์เจ็ดตำนาน สิบสองตำนานมีชื่อเดิมว่า "พระปริตร" แปลว่า "เครื่องคุ้มครอง" เป็นที่นิยมสาธยายในหมู่ชาวพุทธตั้งแต่สมัยพุทธกาล เพื่อความมีสิริมงคล และเพิ่มพูนภาวนาบารมี บทสวดมน์เจ็ดตำนานประกอบไปด้วย 7 พระปริตร ได้แก่ มงคลปริตร รัตนปริตร เมตตปริตร ขันธปริตร โมรปริตร ธชัคคปริตร และอาฏานาฏิยปริตร
ภาพยันต์ต่างๆ เช่น ยันต์ลงตะกรุด ยันต์พญานาคลงประเจียด โองการพระเจ้าห้าพระองค์ ยันต์พญาราชสีห์ ยันต์พระคชสีห์ ยันต์ลงไส้เทียนเป็นต้น
คัมภีร์ปฐมจินดา เป็นคัมภีร์แพทย์แผนไทยว่าด้วยโรคที่เกี่ยวกับสตรีก่อนมีบุตร ขณะตั้งครรภ์ และหลังคลอด นอกจากนี้ยังกล่าวถึงโรคของเด็กอีกด้วย สมุดไทยเล่มนี้อักษรค่อนข้างเลือนลางไปบ้าง ในตอนต้นบอกว่าได้คัดลอกออกมาจากคัมภีร์โรคนิทาน และบอกชื่อของผู้สร้างว่า "ตำราพระปฐมจินดาของพระธรรมโมสร้างไว้เมื่อ พ.ศ. 2471 " หน้าแรกเขียนไว้ว่า "ตำราพระปฐมจินดาของพระธรรมโมสร้างไว้เมื่อ พ.ศ. 2471"
ตำราว่าด้วยการหุงเหล็ก ชำระเหล็กต่างๆ มีการกล่าวถึงยาแก้โรคอายุวัฒนะ
