หน้าต้นสมุดไทยเขียนว่าเป็น “หนังสือตรีนิสิงเห” ภายในตัวเล่มกล่าวถึง คาถาและยันต์ตรีนิสิงเหในรูปแบบต่างๆ และยันต์อื่นๆอีกเช่น ยันต์ลงตะกรุด ยันต์ลงใบพลู นอกจากนี้ยังมีเรื่องเกี่ยวกับโหราศาสตร์ เช่น ตำราห่วง ตำราโฉลกประตู ตำราการตั้งบ้านเรือน และเกี่ยวกับตำรายา เช่น ยาแก้ไข้สันนิบาต ยาต้มแก้ไข้เหนือ ยาสูบแก้ริดสีดวง ยาแก้ฝีมะเร็งกรามช้าง เป็นต้น
กล่าวด้วยพระเคราะห์เป็นหนึ่งถึงสิบสองเท่า ลัคนาร่วมราศี ลัคนาตกราศีธาตุ เป็นต้น
คัมภีร์พระวินัยหรือศีลของสงฆ์ 227 ข้อโดยประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา มีพุทธานุญาต ให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ ทุกกึ่งเดือน เรียกกันว่า สงฆ์ทำอุโบสถ บทปาติโมกข์เหล่านี้ปรากฏอยู่ในพระวินัยปิฎก หมวดสุตตวิภังค์
ตอนต้นเป็นเรื่องพระอภิธรรม เขียนด้วยอักษรขอมไทย ต่อมาเป็นตารางการดูฤกษ์ต่างๆ ทางโหราศาสตร์
กล่าวถึงตำรายาโรคริดสีดวง และคาถาหัวใจพระเจ้าต่างๆ เขียนเป็นภาษาบาลีสำเนียงมอญ
หน้าต้นเป็นเรื่องตำรายา ตอนท้ายเป็นบทสวดภาบาลี, หน้าปลายเป็นเรื่องโองการขับไล่ผี
มีเรื่องย่อยๆ ได้แก่ ตำราปลูกเรือน, ตำรานาคสมพงษ์, เทพจร, ตำรายาตรา, ตำราปลูกต้นไม้มงคล, สมพงษ์หญิงชาย, สมพงษ์ธาตุ เป็นต้น
เรื่องย่อยหลายเรื่อง เช่น คาถาร่ายให้คงกระพัน, หัวใจกระสัตรี, หัวใจบุรุษ, คาถากล่อมหัวใจ, คาถาคุมขวัญ, ยาถอนคุณ, ยาอุทัย
โรคนิทาน แปลว่า เหตุที่เกิดโรค พระคัมภีร์โรคนิทาน เป็นชื่อของพระคัมภีร์ที่ว่าด้วยเหตุและสมุฏฐานของโรค เป็นอีกคัมภีร์หนึ่งที่ออกนามว่า โกมารภัจแพทย์ เป็นผู้แต่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นการกล่าวยกย่องโกมารภัจในฐานะเป็นครูทางการแพทย์ไทยคนหนึ่ง (อ้างอิงจาก : บุษบา ประภาสพงศ์ และคนอื่นๆ, แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์: ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ, กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, 2542, หน้า 569.
