หน้าต้น เขียนอักษรธรรมล้านนา ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “(สลากริวิซาสุฑและ)” และอักษรไทย “(เก็บมาจากวัดทุ่งตาล) ข้าพเจ้าได้อ่านทานดูแล้วน่าใช้ได้ พระกิตติปาโล (ปุย) XXXพันธ์” ลานแรก หัวลาน ระบุ “วิชานสูตรแล” ท้ายลาน ระบุ “สฬากริวิชฺชาสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ กริยาสังวรรณนาอันแก้ไขยังสฬากริวิชชาสูตรอันมีในทิพมนต์ผูกเดียว ก็สมเร็จเสด็จบรมวลควรแก่กาลเท่านี้ก่อนแล ก็สมเร็จแล้วเดือน ๓ แรม ๗ ค่ำ พร่ำว่าได้วัน ๗ แลนายเหย เสด็จแล้วยามเมื่อจักใกล้ค่ำ ข้าขอกุศลนาบุญอันนี้ไปรอดไปเถิงบิตตามาดาครูบาอุปัชฌาย์อาจารย์แห่งข้านี้ชู่ผู้ชู่คนแด่เทอะ ส่วนว่าตนตัวข้านี้ขอสุข ๓ ประการ มีนิพพานเป็นที่แล้วเข้าสู่เวียงแก้วเวชไชย ขออย่าหื้อมีโรคาพยาธิเยื่องใด ข้าขอกุศลนาบุญอันนี้ไปได้ขวางหม้า (ควรเป็น หน้า) หับทับอบายภูมิทั้ง ๔ ขออย่าหื้อได้พบได้หันข้าขอหื้อได้พบพระอริยเมตไตยตนจักมาเกิดภายหน้านี้ จุ่งจักมีเที่ยงแท้ดีหลี คันว่ายังเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสารนี้อย่าหื้อได้ทุกได้ยากลำบากเหมือนชาตินี้เลย ธุวํ ธุวํ นิจฺจํ นิจฺจํ แก่ข้าเทอะ ตนตัวข้าเขียน ชื่อว่า รัสสภิกขุเตา เขียนปางเมื่ออยู่วัดนครบาลแล” (ตัวเอียง เป็นตัวเลขไทย)
หน้าต้น ระบุ “หน้าทับเค้า วิชาสูตร โยมไผ สร้างไว้ค้ำชูศาสนาพระโคตมเจ้าตราบต่อเนื่องอริยเมตไตย ขอมีความสุข ๓ ประการ มีนิพพานเป็นยอดแด่เทอะ ๛” ลานแรก หัวลาน ระบุ “หน้าทับเค้า นิพพานสูตร” เขียนอักษรธรรม ด้วยปากกาลูกลื่นสีดำ “วิชานสูต วิชานสูต” ท้ายลาน ระบุ “สฬากริวิชฺชาสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ กริยาสังวรรณนาอันกล่าวแก้ไขยังสฬากริวิ[ชชา]สูตร อันมีในทิพมนต์ผูกต้น ก็สมเร็จเสด็จบรมวลควรแก่กาลเท่่านี้ก่อนแล ๛
หน้าต้น จารอักษรไทย ระบุ “ราจ๊ะสูตร นาหนอง” ลานแรก หัวลาน ระบุ “ราชสูตร ผูกเดียว” ท้ายลาน ระบุ “กล่าวยังธรรมอันชื่อว่า ปัญหาราชาสูตร ก็แล้วเท่านี้ก่อน สสแลนายเหย เสด็จแล้วในเพ็งแล รัสสภิกขุธรรมสร เขียนปางเมื่ออยู่หนองนาแล เขียนหื้ออาวหนานจูย นางเขียว อยู่บ้านนาหนองแล อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ นั้นเทอะ”
หน้าต้น ระบุ “หน้าทับเค้า นันทราช แลนายเหย” เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “นนฺทราส” ท้ายลาน ระบุ “สุนนฺทราชสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ กริยาอันกล่าวยัง สุนนฺทราชสุตฺตํ ก็สมเร็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ๛ สุนันทราช ผูกเดียว”
ลานแรก หัวลาน ระบุ “เต่าคำ” เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาน้ำเงิน “เต่าคำ ผูกเดียว” ท้ายลาน ระบุ “สุวณฺณชาตกํ นิฏฺฐิตํ กล่าวเถิง[เจ้าสุวรรณเต่าคำ] ก็แล้วด้วยประการเท่านี้ก่อนแล เสด็จแล้วยามเมื่อฉันข้าวเพลแล นายที่ไว้เหยสุวรรณเต่าคำ ๛ ทั้งงามหาบ่ได้สักหยาด พอดูแท้ เหมือนปูยาดคันนาแลนายเหย ภิกขุยานะเขียนแล ทุพี่หลวงกิงทา เป็นศรัทธาแล ตกที่ใดขอสาธุเจ้าตนใดได้เล่าได้เรียนใส่หื้อข้าจิ่มเนอ ขอเจ้าที่ไว้ขออย่าไปด่าหีแม่ข้าแด่เทอะ ออกอีนายมาปลูกนาแขกใกล้หัวใจ กากีก็พลั้งก็บ่พลาดไปนา เพราะว่าใคร่ได้บุญแลนายเหย ทั้งงามห่อข้าวหา ๓ วัน ขำก็บ่ได้แลนายเหย”
หน้าต้น จารอักษรไทย ระบุ “เต่าน้อยอองคำเทศดี” / เขียนอักษรไทยด้วยปากกาลูกลื่นสีแดง “เต่าน้อยอองคำ” ลานแรก หัวลาน ระบุ “หน้าต้น เต่าน้อยอองคำ ผูกเดียว” “สุวณฺณกุมารสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ กริยาอันกล่าวสุวรรณกุมารสูตรชาดก ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล รัสสภิกขุอินธอง เขียนบ่ดีสักน้อยแลนายเหย จบเดือน ๓ แรม ๑๕ ค่ำ พร่ำว่าได้วันอาทิตย์”
หน้าต้น ใช้ใบเศษ ระบุ “มหาสัต[ถา]เจ้าก็เทศนาธรรมด้วยอากรเป็นดั่งพระพุทธเจ้าเทศนานั้นก็กล่าวว่า” เขียนอักษรไทย ด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงิน “หมูเถือนผูกเดียว” ลานแรก หัวลาน ระบุ “หนังสือหมูเถื่อน ผูกเดียว”
หน้าต้น ระบุ “ หน้าทับเค้า กาเผือก โทนแล มีอยู่ผูกเดียว มีอยู่ ๑๗ ใบหน้า ท้ายลาน ระบุ “กริยาอันกล่าวแก้ไขยัง เสตปญฺจอิสิรคนปุตฺตา อันสังวรรรณยังมูลสักขีประทีสตีนกา จาด้วยอันกดหมายชื่อแห่งสัพพัญญูพระพุทธเจ้า ก็บริบูรณ์บรมวลควรเท่านี้ก่อนแล ฯฯ๛”
