RBR_003_201-211 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๗ กล่ำกาดำ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๑๑ ผูก” RBR_202-205 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น ระบุ “หน้าทับเค้าก่ำกาดำผูกปลายแล ๒๐ ลานใน ฯะ๛ ใบลานกับ ๑ บ่หันดีสักใบได้ พร่องก็ผุ พร่องก็เหนียว เขียนปางเมื่อบวชอยู่วัดดอนแจง บวชได้พระวัสสาเดียว รัสสภิกขุมาแล บ่ดีอยากใคร่สิกข์เต็มที สิกข์บ่ได้ เพราะว่าอายุบ่สม ฯะ๛” ท้ายลาน ระบุ “กิริยาอันสังวรรณนา พิมพาขะนุ่นงิ้วชาตกํ มาเถิง จตุตฺถํ นิฏฺฐิตํ ก็สมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล ฯะ รัสสภิกขุมา เขียนก่ำกาดำผูกปลาย ขอกุศลนาบุญ ๓ ประการ มีนิพพานเป็นที่แล้ว บ่ดี สักน้อย เหมือนปู ยาดนา แล ฯะ ฯ เพราะว่าหันน้อย หลอยกรายมาตักน้ำที่สระใหญ่ ใจพี่จิตทวย กับหญิงรามสาวน้อย ฯะ๛ ตัวแม่นาย ชู่เชื้อตัว แม่เนื้อน้อย คิงคายชาย ทุพี่นี้ มันบ่เลาไหน หลายแก่มัว เมารักนาย ตัวคายกลิ่น ชู้จะหลอน ฯ พี่ได้หนันตาวันลงคลาดคล้อยและ อย่าติเตียนข้าเนอแลแล บุญท้าวปันเนืองนองสมบัติกองโกฏิบ่ไร้โหดเสวยสุข บ่มีคำทุกข์สัก อย่าไพร่อย่าราช ชื่นใจชม ปางเมื่อพระอุดมตนผันแผ้วเสวยราชแล้วชอบคองธรรม”