RBR_003_201-211 รวมกันอยู่ใน “เลขที่ ๔๗ กล่ำกาดำ อักษรธรรมล้านนา ภาษาบาลี-ไทยล้านนา ฉบับทองทึบ ๑๑ ผูก” RBR_202-205 เป็นชุดเดียวกัน หน้าทับต้น ระบุ “หน้าทับเค้าก่ำกาดำผูกต้นแล” ลานหน้า ซ. ระบุ “ทุพี่มา อีใสเพิ่นเอาไปกินแล้ว” ท้ายลาน ระบุ “พิมฺพาสิมฺพลี ยัง วุตถมํ นิฏฺฐิตํ กิริยาสังวรรณนามพิมพาขะนุ่นงิ้วผูกต้นก็บังคมสมเร็จเสด็จแล้วเท่านี้ก่อนแล จบเท่านี้ก่อนแล รัสสภิกขุมา เขียนบ่งามสักน้อย เหมือนปูน้อยยาดคันนาแล หน้าทับปลายพิมพาขะนุ่นงิ้วนุ่งซิ่นแส้วไหมคำ หน้าปลายอ้ายก่ำกาดำแล / กอ a b c d e ส f g h I j k l M N O P หน้าทับเค้าก่ำกาดำ ผูกต้น ทุพี่มาเขียนปางเมื่ออยู่วัดดอนแจง เพราะคึดฮอดอี่ใสกับทั้งอีนาเต็มที ได้อู้กันไว้ เพิ่นเอาไปกินเสียหมดแล้ว ทุพี่มาลงนั่งไห้นอนไห้ เพราะว่า ตัวแม่ได้อู้กัน เสียอกเสียใจ ลงนั่งไห้นอนไห้ ดังXX( ) บ่ฉันข้าวได้ ๗ วัน” (อักษรที่ขีดเส้นใต้-อักษรขอมไทย) มีรอยแก้ไขด้วยปากกาลูกลื่นสีน้ำเงินและดินสอดำ